این مقاله، به بررسی مصراعی از شاهنامه فردوسی اختصاص دارد و با ترجیحِ ضبط دست‌نویس کتابخانۀ ملی فلورانس، کهن ترین نسخۀ شاهنامه، نشان می‌دهد

این مقاله به بررسی و ارزیابی مجدد کهن‌ترین دستنویس شاهنامه (کتابت ۶۱۴ ق) متعلق به کتابخانه ملی مرکزی فلورانس در ایتالیا می‌پردازد و جایگاه و اعتبار آن را در میان سایر دستنویس‌های شاهنامه روشن می‌سازد