تاریخ ایران دورۀ قاجار، یکی از دوره های مهم تاریخی ایران، چه از نظر تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و چه از نظر طول دوره محسوب می‌شود.

نخستین شماره پژوهشنامۀ مطالعات اسنادی و آرشیوی مرکز اسناد آستان قدس رضوی به صاحب امتیازی سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی منتشر شد.

بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس با توجه به لزوم آگاهی مترجمان و ناشران از عناوین کتابهای فارسی شده از سال ۱۳۶۴ طرح گسترده ای را در زمینه تدوین فهرست کتابهای فارسی شده در دو ساختار جداگانه دنبال کرده است.

دوران حکومت سلسلۀ قاجار در ایران، دوره با اهمیتی در تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم است. در این دوره، فرهنگ ایران، که ریشه در ایران باستان داشت و در دوران اسلامی بالیده بود، بیش از پیش در مواجهه با فرهنگ اروپایی قرار گرفت.

«شب ششم شوال ۱۲۶۴ ق/ ۱۸۴۸ م محمدشاه قاجار پس از یک دوره بیماری در قصر محمدیه «از این سرای پر ملال به جنان جاوید شتافت» و سلطنت ایران را به فرزندش ناصرالدین میرزا که در مقام ولیعهدی در تبریز به سر می برد به ودیعت گذاشت.

کتابچه‌ای از دخل و خرج سال ۱۳۰۴ قمری توسط کتابخانه مجلس منتشر شد. این کتابچه را می‌توان شکلی ساده از بودجه نویسی امروز به حساب آورد.

مجموعه ای از اوراق شرعی و قبالجات خطی قریه مالفجان از توابع لاهیجان قدیم که مربوط به دوره صفویه تا اواخر سلطنت قاجار است، در قالب فهرست در اختیار خوانندگان قرار گرفته است.

محمدحسن خان اعتمادالسلطنه (۲۱ شعبان ۱۲۵۶- ۱۸ شوال ۱۳۱۳) که برای اهل تحقیق در زمینه تاریخ و جغرافیا نامی آشنا است، در طول عمر پنجاه و هفت ساله خود توانست بیش از چهل جلد کتاب و چندین رساله بنویسد و مشوق دیگران در امر تالیف باشد.

دکتر محمد باقری در ضمیمۀ شماره ۲ گزارش میراث یادداشتی از عبدالغفار نجم الدوله را درباره سرقت آثارش و گلایه وی از پخته خواران را نقل کرده است.

می توان گفت که رکن اصلی تدوین تاریخ هر قومی احیای اسناد و اوراق گذشتگان آن است.