احمد سمیعی گیلانی را ادیب، استاد ویرایش و مترجم متبحر می‌خوانند و از زندگیِ سیاسی او کمتر سخن رفته است، اما او خودش را از سیاست دور نمی‌دانست.

هر آغازی پایانی و، هر فرازی فرودی و، هر زندگی مرگی را در پی دارد؛ مهم زندگی و مرگ نیست، که چگونه زیستن و چگونه ماندن و چگونه رفتن است و آنچه از شخص باقی می‌ماند.

مدیرعامل مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب، در پی درگذشت استاد احمد سمیعی گیلانی، در پیامی درگذشت ایشان را تسلیت گفت.

احمد سمیعی گیلانی از نسلی بود که با تعهد و پشتکار بسیار در غنی‌ساختن فرهنگ و ادبیات معاصر ایران نقش بسزایی داشتند.

احمد سمیعی را «پدر ویراستاری نوین ایران» دانسته‌اند، اما فعالیت‌های او را تنها نمی‌توان محدود به حوزه ویراستاری دانست.

کتاب «گوهرنشان ادب» مصاحبه تاریخ شفاهی با احمد سمیعی (گیلانی)» به کوشش پیمانه صالحی، در انتشارات کتابخانه ملی منتشر شده است.

منوچهر مشیری مستند «سبز بن دار» درباره استاد احمد سمیعی گیلانی را سندی پرتره از مردی می‌داند که از مفاخر ادبیات معاصر ایران است.

احمد سمیعی گیلانی که به‌ قولی در یگانگی سبک خود ملاحظه‌کار نبود، در کار خود، خواه و ناخواه، شاگردانی را تربیت کرده است که چون با یگانه سبک او تا سال‌ها خواهند نوشت، او نیز پس از مرگ تا همیشه خواهد نوشت.

مسعود جعفری جزی مهم‌ترین ویژگی احمد سمیعی گیلانی، فردی که شغل رسمی‌اش در جوانی کارمندی راه‌آهن بوده، را خودآموختگی و خودساختگی‌اش می‌داند.

مراسم وداع با پیکر احمد سمیعی گیلانی، روز شنبه، پنجم فروردین‌ماه ۱۴۰۲ در فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مراسم تشییع و خاکسپاری پیکر وی روز یکشنبه ۶ فروردین‌ماه در تالار مرکزی رشت برگزار شد.