از میان انبوهی کتاب که به قاضی عبدالجبار همدانی، متکلم نامدار معتزلی (د. 415 ق) نسبت داده شده، متأسفانه شماری محدود در روزگار ما در اختیار است.

ادبیات غنی فارسی بزرگترین میراثی است که از گذشتگان ما به ارث رسیده است.این منبع سرشار به صورتهای مختلف – اعم از منثور و منظوم، مکتوب و شفاهی در اختیار ما قرار دارد.

تذکره بزرگ خلاصة الاشعاراثر تقی الدین کاشانی معروف به میرتذکره (زنده در 1016) دارای یک مقدمه، چهار رکن و یک خاتمه است.

منظومۀ سام نامه حماسه ای عاشقانه از سراینده ای ناشناس است که بر محور عشق سام، جهان پهلوان ایرانی، به پریدخت، دختر فغفور چین، شکل گرفته است.

شرح المقدمة فی الکلام تألیف نجیب الدین ابوالقاسم عبدالرحمن بن علی بن محمد الحسینی با مقدمه زابینه اشمیتکه و حسن انصاری و مشارکت مرکز پژوهشی میراث مکتوب و مؤسسۀ مطالعات اسلامی دانشگاه آزاد برلین منتشر شد.

شرح المقدمة فی الکلام

شرح التعرف لمذهب التصوف علاوه بر بر ارزش های محتوایی که دارد، از دید گونه شناسی زبان فارسی خراسانی و تاریخ نسخه پردازی نگارش های کهن پارسی حائز اهمیت است.

کتاب مجالس تألیف جلال الدین عبدالحمید عتیقی تبریزی (سدۀ هفتم و هشتم هجری) به تصحیح و تحقیق سعید کریمی از سوی مرکز پژوهشی میراث مکتوب منتشر شد.

غیاث الدین جمشید کاشانی، بی گمان در شمار برجسته ترین ریاضی دانان و اخترشناسان ایرانی، بلکه برجسته ترین ریاضی دان عصر خود بوده و آثار ارزشمندش مورد توجه پژوهش گران ریاضیات و نجوم جهان بوده و هست.

مفتاح التفاسیر یکی از چند کتاب مجموعه رساله های دینی و کلامی رشیدالدین فضل الله همدانی (متولد 645 یا 648) و مقتول به سال 718 ق.)، طبیب، مورخ، دیوانسالار و وزیر سه پادشاه سلسلۀ ایخانی است.