توضیحات رشیدی دارای دیباچه و نوزده رساله است، شامل تفسیر تسمیۀ شریفه و آیه‌های «قالوا سبحانک»، و «یسألونک عن الروح»، «الست بربّکم»، و سوره‌های مبارکۀ الکافرون و کوثر و مباحثی دیگر مانند بیان تحقیق معراج، حدیث الارواح جنود مجنّده، بیان فضایل امیّی رسول (ع) و بیان فضلیت عقل بر علم.

کتاب الرسالة المحیطیة را بایستی شاهکار علمی کاشانی دانست که در آن نسبت محیط دایره به قطر آن، یعنی عدد پی را به دست آورده است.

الأفق‌المبین مفصل‌ترین نگاشتهٔ حکیم استراباد، امیر محمدباقر داماد، مشهور به میرداماد است. بنابر اجازاتی که از میرداماد به تنها داماد و شاگرد او، یعنی، امیر سید احمد علوی بر جای مانده، این اثر توسط خود مؤلف تدریس می‌شده است و شاگردان بسیاری از ایران و شبه‌قاره به درس او حاضر می‌شده‌اند.

تذكرة نشترِ عشق اثر حسين قلى خان عظيم‌آبادى، متخلّص به «عاشقى» است وی كه از آخرين قُلّه‌هاى استوار تذكره‌نويسى در شبه قاره محسوب مى‌شود از شيعيان اثنى عشرى است.

کتاب نورالعیون، تألیف ابوروح محمد بن منصور بن ابی‌عبدالله بن منصور جرجانی یمانی، معروف به «زرین‌دست» و «معالج»، پزشک دربار ملکشاه سلجوقی (ﺣﮑ : 465-485 ق.) است. این کتاب تا به حال اولین کتاب فارسی در چشم پزشکی شناخته شده که در سال 480 ق. تألیف آن به پایان رسیده و به ملکشاه اهدا گردیده است.

این کتاب تألیفی است در دانش کلام بر مذهب اشعری و با چارچوبی کلاسیک و آشنا در میان کتابهای کلامی اشعریان، و مجلد دوم آن به‌ویژه به دلیل اشتمال بر بحث‌های متکلمان اشعری پیرامون «خلق اعمال» و «استطاعت» و جزییات مباحث مرتبط که از مهم‌ترین موارد اختلاف میان معتزله و شیعه از یک سو با اشعریان و معتقدان به نظریه «کسب» از سوی دیگر بوده است، اهمیت دارد.

ابوالحسن علی بن محمد منجیک ترمذی از شعرای سدهٔ چهارم هجری است. وی از دوران جوانی در دربار شاهان چغانی به مدح‌سرایی مشغول بوده و ابوالمظفر احمد چغانی و طاهر بن فضل چغانی از جمله ممدوحین او بوده‌اند.

از میان انبوهی کتاب که به قاضی عبدالجبار همدانی، متکلم نامدار معتزلی (د. 415 ق) نسبت داده شده، متأسفانه شماری محدود در روزگار ما در اختیار است.

ادبیات غنی فارسی بزرگترین میراثی است که از گذشتگان ما به ارث رسیده است.این منبع سرشار به صورتهای مختلف – اعم از منثور و منظوم، مکتوب و شفاهی در اختیار ما قرار دارد.

تذکره بزرگ خلاصة الاشعاراثر تقی الدین کاشانی معروف به میرتذکره (زنده در 1016) دارای یک مقدمه، چهار رکن و یک خاتمه است.