عطار، سنایی و مولوی سه قله بلند شعر عرفانی هستند؛ ۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت عطار است و به همین مناسبت نگاهی به روزگار و آثارش و همچنین رابطه‌اش با سنایی و مولوی می‌کنیم.

یک استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: عطار تنها به دوران خود تعلق ندارد، بلکه زبان مشترک روح بشر در همه دوران‌هاست؛ زبانی که با سادگی، عمق و خلوص، مخاطب امروز را نیز به تأمل و بازاندیشی در خود فرا می‌خواند

هشتصدوسی‌ویکمین شب از سلسله شب‌های مجلۀ بخارا به نقد و بررسی کتاب «یادداشت‌های صدرالدین عینی» به کوشش مصطفی باباخانی اختصاص یافته است.

سفر به تبریز برای برنامه‌ریزی همایش ملی بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو و احیاء کتابخانۀ مجتمع ربع رشیدی.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: بازخوانی اندیشه عطار با زبان روز، برای نسل امروز و فردا تعهدی ضروری است.

امروز سی‌سال از وداع با «محمّدجواد مشکور» گذشت؛ او که در پژوهش‌هایش در حوزۀ تاریخ ایران باستان، به منابع پس از اسلام نیز توجه کرده است.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌ فرهنگی و گردشگری از شناسایی کتیبه‌ای شاعرانه در موزه شهر راجشاهی، بنگلادش که به دو زبان عربی و فارسی نگارش شده است، خبر داد و به معرفی آن پرداخت.

عطار نیشابوری یکی از تأثیرگذارترین شاعران و عارفان است که با تلفیق شعر، حکمت و عرفان، نقشی ماندگار در تاریخ فرهنگ و ادب فارسی ایفا و الهام‌بخش بزرگانی چون مولانا بوده است.

بیش از نیمی از عمر ۷۵ ساله‌اش را صرف تحقیق در حوزه تاریخ و زبان فارسی کرد و سرپرستی «دانشنامه ادب فارسی» و ترجمه «تاریخ ایران کمبریج» بخشی از کارهای اوست.

عطار در قالب قصه‌پردازی، معانی والا و دقایق معرفت‌پرور و لطائف روح‌نواز عرفانی را به زبانی سَلیس و بی‌تکلّف و در سبک شیوا و روان بیان کرده است.