کتاب تبصرة العوام فی معرفة مقالات الانام ، نوشتۀ جماالدین مرتضی ملقب به علم الهدی، محمد بن حسین بن حسن رازی است که نویسنده آن را در سال 630 هجری قمری به رشتۀ تحریر درآورده است.

شمارۀ جدید فرهنگ نویسی (ویژه نامۀ نامۀ فرهنگستان – جلد یازدهم، دی 1395) به صاحب امتیازی فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتشر شد.

متن، صدای منجمدی است برای مانایی؛ صدایی نه زنده و نه مرده. وجودی که در حالت «اغما» به زیست ابدی خویش ادامه می‌دهد.

به مناسبت نهصد و شصت و هشتمین (968) سالگرد ارتحال دانشمند بزرگ ایران و جهان ابوریحان بیرونی چهارمین کنگرۀ جهانی میان رشته ای بیرونی 30 تا ا اردیبهشت برگزار خواهد شد.

بلاغت دانشی مشترک میان همۀ ملت‌ها و جوامع و نیز میان همۀ زبان‌هاست.

یکصد و چهارمین نشست مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب با عنوان «قبله­ یابی و تعیین ظهر حقیقی با روش مشاهده و محاسبه (معرفی و بررسی پیوست 1 نشریۀ میراث علمی اسلام و ایران)» اختصاص دارد.

در این کتاب هدف مؤلف این است که مفهوم بافت را در ارتباط با استعاره مورد بحث قرار دهد.

بخشی از میراث کهن فارسی را باید در متونی یافت که ایرانیان در قرون نخستین اسلامی به زبان عربی نوشته‌اند.

این فرهنگ شامل بیش از شصت هزار واژه و اصطلاح بلوچی و معنی آنها به فارسی است.

نسخه‌های خطی کوچکی مانند دیوان انوری متعلق به شخص سلطان جلال‌الدین اکبر به گونه‌ای طراحی شده بودند که فرد، آنها را با خود به همراه داشته‌ باشد.