شاهنامه فردوسی، ستایش‌نامه فرهنگ و خرد است و در مصرع نخستین بیت اول این کتاب عظیم، حضرت حق با عنوان خداوند خرد شناخته می‌شود.

نشست نقد و بررسی کتاب «زبان به‌مثابه معجزه» نوشته‌ نوید کرمانی با ترجمه‌ ملیحه احسانی‌نیک و لیلا ذوالقدری، به‌صورت مجازی برگزار شد.

شرح اشارات ابن‌سینا با عنوان «بِشاراتُ‌ الاشارات» تألیف شمس‌الدین السمرقندی، با تحقیق علی اوجبی، در دو مجلد منتشر شد.

«کتاب حقوق ملل» نوشتۀ فریدریش زالفلد، ترجمۀ میرزا محبعلی خان یکانلو، با دیباچۀ استاد محمدعلی موحد و تصحیح و پژوهش محسن نیک‌بین از سوی مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب منتشر شد.

محمدرضا باطنی در خرداد 1346 موفق به دریافت درجه دکتری در زبان‌شناسی همگانی و زبان‌های باستانی از دانشگاه تهران شد.

میرجلال‌الدین کزازی معتقد است در ادبیات دو تن را بنیانگذار زبان فارسی می‌دانیم و آن دو، سعدی و فردوسی هستند؛ اما، حتی سعدی هم در سخن وامدار فردوسی است.

اداره‌کل هنری فرهنگستان هنر، نسخه‌ای نفیس از شاهنامه را در پایگاه الکترونیکی مجموعه نسخه‌شناسی و نسخه‌پژوهی هنری به نمایش گذاشت.

سجاد آیدنلو در نشستی مجازی به رویکردهای مختلف در مورد نسبت شاهنامه و آذربایجان پرداخت و به برخی از پرسش‌های موجود در این حوزه پاسخ داد.

پارسی باستان از زمان شکل‌گیری تا زمانی که به ما رسیده بسیار متحول شده است؛ در حقیقت اگر زبان می‌خواهد کامل شده، اثرگذار شود و ماندگار باشد نیاز به تحول دارد.

شاهنامه شاهكاری است كه خود به خود از داستان‌های زیبایش و وزن شعرش، موسیقی به وجود می‌آید.