نشست «تأملی در تتبعات مونتنی» به مناسبت چهلمین روز درگذشت احمد سمیعی گیلانی برگزار می‌شود.

سعدی تقریباً شادترین شاعر ایران است. شاعری است که کمتر ما را در دست‌اندازهای زمین و آسمان می‌اندازد، و یا در دست‌اندازهایی که وجدان ما را به تب و تاب افکند.

محمد دهقانی در گفت‌وگویی به برخی پرسش‌ها دربارۀ چرایی و چگونگی اهمیت سعدی در تاریخ ادبیات و فکر ایران پاسخ داده است.

سعدی شاعری نیست که بتوانیم او را شاعر منتقد و انقلابی زمانه‌اش بنامیم؛ اما او به زندگی مردم توجه کرده و هرجا لازم دیده، تلاش کرده است حاکمان وقت را نصیحت کند.

شماری از شاعران نوگرا و غزل‌سرایان متأخر، میانه چندانی با بخشی از محتوای آثار سعدی نداشته‌اند.

استاد سخن در گلستان و بوستان خود عمیق‌ترین احساسات بشری و نیز کمالات و لغزش‌های اخلاقی را مورد توجه قرار داده است.

دهم اردیبهشت ماه آخرین مهلت ارسال مقاله به همایش بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی با عنوان «بازشناسی نقش شاهنامه فردوسی در هویت ملی» است.

بی شک عاشقانه‌ترین غزل‌ها را می‌توان نزد حافظ جست. اما در حقیقت این سعدی ا‌ست که غزل‌های عاشقانه را به زبان عوام و نزدیک به درک عمومی سروده است.

حسین معصومی‌ همدانی، بهرام پروین گنابادی، جعفری دهقی و اکبر ایرانی درباره پرویز اذکایی سخن می‌گویند.

شماری از نویسندگان یکی، دو سدۀ اخیر بر این نکته تأکید کرده‌اند که در نویسندگی هرچه دارند، از سعدی است.