دكتر اكبر ايراني در هشتادمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب، گفت: يادگار چنين روزي، امروز چهره گشايي از سرديس علامه محمد قزويني است.

دكتر محمدعلي موحد در هشتادمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب، گفت: دستور الجمهور، مناقب نامه است و مناقب نويسي اصولا با تاريخ نويسي فرق مي كند.

دكتر محمد غلامرضائي در نشستي با عنوان رونمايي ارج نامه شادروان دكتر محمد معين، گفت: اگرچه مجموعه مقالات و كتاب هاي دكتر معين تنوعي دارد كه نشان جامعيت علمي اوست، اما بي شك بخش برجستۀ كارها و فعاليت هاي پژوهشي او، در حوزۀ زبان فارسي است.

خانم مهدخت معين در نشستي با عنوان رونمايي ارج نامه شادروان دكتر محمد معين، گفت: تقريبا تمام كتاب هايي كه تاكنون دربارۀ دكتر معين نوشته و چاپ شده، به دليل آن كه، گردآوري از مقالات و نوشته هاي جرايد، مجلات و روزنامه ها بوده، اشتباه زيادي دارد، به خصوص در سنوات.

دكتر ايراني در آغاز هفتاد و هشتمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب كه با عنوان رونمايي ارج نامه شادروان دكتر محمد معين، گفت: هركس كه بنويسد و تأليف كند، خود را آماج تيرها قرار داده، تيرهاي نقد، البته انصاف اين است كه محاسن در كنار اشكالات با هم گفته بشود كه هر كه هنر افتد، نظر به عيب كند و اين ها بيان نشود.

دكتر احسان اشراقي در هفتاد و هفتمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب با عنوان شاه صفي و بدايع الاخبار، گفت: بر اهل علم ثابت شده كه كار تصحيح كتاب، از تأليف و ترجمه مشكل تر است. اين است كه به نظر من، مصححين كتاب، يك ارزش و احترام خاصي دارند.

آقاي سعيد ميرمحمد صادق در هفتاد و هفتمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب، گفت: كتاب بدايع الاخبار، غير از اينكه مي تواند يك تاريخ محلي باشد، يك مستند نگاري هم هست، به نوعي كه نويسنده خود شاهد 2 واقعه مهم بوده است.

دكتر منصور صفت گل در هفتاد و هفتمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب با عنوان شاه صفي و بدايع الاخبار، گفت: واقعيت قضيه اين است كه دوره صفويه، دوره با شكوه كتاب و توليد كتاب در ايران است.

دكتر محمدجعفر ياحقي در نشست «رونمايي ارج نامه دكتر غلامحسين يوسفي»، گفت: دكتر يوسفي كسي بود كه دانش و معرفت و در واقع عرفان ايراني در وجودش بارور شده بود و تبلور پيدا كرده بود و در رفتار و منش و شخصيت خودش همه اين ابعاد مثبت فرهنگي را نشان مي داد.

دكتر سعيد حميديان در هفتاد و پنجمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب گفت: مرحوم دكتر يوسفي، به شدت وسواس داشت كه در حريم پاكي هايش، هيچ عنصر ناپاكي رخنه نكند تا زندگيش، فكرش و ذهنش به همان زيبايي و به همان پاكي باقي بماند.