میراث مکتوب – اين مقاله به بررسي توسعۀ واژگان فارسي نزد اميرخسرو دهلوي، يعني شاعري كه در دورترين فاصلۀ جغرافيائي از مراكز نشأت زبان مي زيست اختصاص دارد.
نويسنده كوشيده است صبغۀ ابتكار و نوآوري اميرخسرو در گزينش واژه ها را در يكي از مثنوي هاي او بررسي كند. براي اين كار مثنوي نه سپهر انتخاب شده است كه جنبۀ تقليدي از هيچ مثنوي شعراي معروف در آن ديده نمي شود.
ادامۀ این مقاله نوشتۀ دکتر سلیم نیساری را که در نشریه شبه قاره، شمارۀ دوم، بهار ـ تابستان 1393 منتشر شده است اینجا بخوانید.