میراث مکتوب- بمباران پیاپی غرب و شرق تهران، موجب شد بخشی از مردم به هر دلیل، تهران را ترک و به شمال و غرب ایران سفر کنند.
من که به قصد عیادت عزیزی به شهر دیگری رفته بودم، بازگشت به موطن را روا ندانستم، همکاران را دورکار کردم و مؤسسه را موقتاً تعطیل تا آب‌ها از آسیاب بیفتد و جریان کارها بر وِفق مراد شود.
در این چند روز معلومم شد که دشمن هوشیارانه، ما را چند سالی دنبال نخودسیاه مسائل داخلی و چهره‌نگاری افشان‌کنندگان موی در خودروها و … سرگرم و خود به کادرسازی و واردات ریزپرنده و شناسایی اتاق حضرات نظامی و دانشمندان هسته‌ای جُهد بلیغ مبذول داشته تا در حین نمایش و شوی مذاکرات هسته‌ای، آن هم با سبک باج‌خواهی که منجر به فروپاشی لیبی شد، برنامه‌های شوم خود را اجرا و در کمتر از دو روز توانست، با اجرای اصل غافلگیری، فرماندهان ارشد و دانشمندان هسته‌ای را از دم تیغ ترور بگذراند و سیل هواگردها و پهبادها را روانۀ خانه‌ها و آشیانه‌ها کند تا از ما بخواهند زیر بار صلح تحمیلی برویم. زهی خیال باطل!
مطابق انتظار، نیروهای رزمندۀ هوافضای ایرانی، خوش درخشیدند و با نقطه‌زنی اهداف نظامی دشمن، بارقه‌های امید را در دل‌ها شعله‌ور کردند. اسرائیل حقیر که یک‌هشتادم ایران است، به خواب هم نمی‌دید که آنچه تاکنون بر سر مردم بی‌پناه غزه و لبنان آورده، روزی بر سر خودش بیاید. مطابق مثَل مشهور: “چیزی که عوض دارد، گله ندارد”.
ما که سابقۀ حضور در جبهه‌های جنگ تحمیلی عراق را داشتیم، گوشمان پر بود از سروصدا و تقّ و توق. بچه‌های این دوره‌زمانه که فقط خاطرات دوستان و پدرانشان را شنیده بودند، حال با گوش خود صداهای انفجارهای مهیب و رگبار پدافندها را می‌شنوند و تاب می‌آورند. قدرت غرور ملی و حس میهن‌دوستی، از بیم و هراس‌ها کاسته و موجب ایران‌دوستی بیشتر شده. دشمن از ترفند و حیلۀ معروف جنگی یعنی “النَصر بالرُعْب، هراس بیفکن تا پیروز شوی”، استفاده می‌کند، غافل از اینکه دیگر، عصر ایجاد رعب و وحشت و زمانۀ بزن و در رو گذشته است. حال او خود را در مخمصه‌ای انداخته که دیگر بیرون آمدن از آن دست خودش نیست. او از روی ضعف، تجهیز ایران به بمب اتمی را بهانه کرد تا به ایران حمله کند، اما تیرش به سنگ خورد و به خطا رفت. او گمان می‌کرد که اگر امریکا را شریک جرم خود کند و تأسیسات هسته‌ای ایران را هدف قرار دهد، دیگر به اهدافش رسیده و مجال خواهد یافت که پیروزمندانه، خاتمۀ جنگ را اعلام کند که باز زهی خیال باطل!
جنگ تحمیلی باعث همگرایی و همدلی بیشتر ایرانیان شد. خارج‌نشینانِ مخالف نظام سیاسی ایران، وقتی موضوع تعرض به خاک پاک ایران به وسط آمد، با مردم ایران همصدا شدند، از عبدالکریم سروش، علی افشاری و … گرفته تا ملیحه محمدی و بهنود و… دهها نفر دیگر جز معدودی حقیر و پست.
اکبر ایرانی
مدیرعامل مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب
سه‌شنبه 3 تیرماه 1404