آثار بازمانده به زبان پهلوی ساسانی را معمولاً به دو دستۀ متون دینی و غیر دینی تقسیم می کنند. گرچه در همۀ این آثار که بدان نام ادبیات پهلوی زردشتی نیز داده اند، هاله ای از باورهای دینی زرتشتی را می توان یافت. ولی چون در تعدادی از این متون مستقیماً از مطالب دینی سخن به میان نمی آید، عنوان متون غیر دینی برای آنها برگزیده شده است. یادگار زریران، همراه آثاری همچون کارنامۀ اردشیر بابکان، شهرستان های ایران، خسرو ریدک، شگفتی‌ها و برجستگی‌های سیستان، گزارش شطرنج، سور سخن را می توان جزء این گروه به شمار آورد.
یادگار زریران رسالۀ کوچکی است به زبان پهلوی ساسانی، ظاهراً به نثر همراه با شعر، اثری حماسی که اصل پارتی دارد، چون در خلال آن واژگان، ترکیبات و ساختارهای زبان پارتی را می توان دید.
این اثر کهن ترین تعزیه نامه و نمایشنامه ایرانی به شمار می آید و قطعه ای است احتمالاً از یک رشته حماسه های ایرانی که به همت گوسان های پارتی تا دوره ساسانی به طور شفاهی زنده بوده اند. یادگار زریران همچنین شرح جنگ ایرانیان با خیونان در دورۀ گشتاسب، شاه ایران و ارجاسب خداوندگار خیونان است.
دکتر ژاله آموزگار پیش‌گفتاری مفصل بر کتاب نوشته و از مهم‌ترین اطلاعاتی که در این کتاب آمده، پانویس ها و توضیح هایی دربارۀ واژه‌های پهلوی است که مترجم به آن افزوده و در «انجامه» کتاب نیز اطلاعات گسترده‌تر و آگاهی‌های بیشتری درباره نام‌های مختلف در اختیار مخاطب قرار داده است.
پیش از این نیز در سال ۱۳۷۴ ترجمه دیگری از یادگار زریران به همت یحیی ماهیارنوابی، همراه با آوانویسی لاتین و سنجش آن با شاهنامه از سوی انتشارات اساطیر منتشر شده بود.
چاپ نخست یادگار زریران با ترجمه دکتر ژاله آموزگار در ۷۰ صفحه، دو هزار نسخه و بهای هفت‌هزار تومان از سوی انتشارات معین در دسترس علاقه مندان به متون تاریخی باستانی قرار گرفته است.