میراث مکتوب- کتاب «فتح ربّانی و فیض رحمانی» نوشته عبدالقادر گیلانی، شامل ۶۲ مجلس مستقل وعظ است که ۳۶ مجلس آن در مدرسه و ۱۷ مجلس در خانقاه ایراد شده و محل انعقاد ۹ مجلس در متن نیامده است. دقیقاً معلوم نیست که این مواعظ را چه کسی جمع‌آوری کرده، ولی قرمانی معتقد است مریدی به نام عفیف این‌ها را از زبان عبدالقادر گیلانی شنیده و کتابت و جمع‌آوری کرده و در هیئت این کتاب درآورده است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «شاید بتوانی خود را با دروغ نزد خلق موجه جلوه دهی، اما با خداوند چنین مکری نمی‌توانی کرد، که او از اسرار دل‌ها آگاه است. پس اقلب و دغل‌کاری مکن که او ناقدی ماهر و داناست. و خداوند به ظاهر تو نمی‌نگرد، بلکه به قلبت توجه می‌کند. و به پیرهنت و پوست و استخوانت می‌خزد و به خلوتت سرک می‌کشد. خدا را با ظاهر تو چه کار؟ آیا شرم نمی‌کنی که ظاهر خلقی‌ات را آراسته و ظاهر خدایی‌ات به پلیدی آغشته است؟ اگر طالب رستگاری هستی، هر چه زودتر از گناهانت توبه کن، و در توبه‌ات اخلاص ورز، و تنها برای رضای خدا کار کن که من تو را سراپا گناه می‌بینم. چرا که تو همراه هوای نفس و پیرو شهوات و دنیایی. اندک بخششی، تو را از خدا دور؛ و اندک لقمه‌ای، تو را جسور می‌سازد. به خشنودی نفس خویش خشنودی و به خشم او خشمناک. تو بنده نفس خویشتنی و زمامت در کف اوست!».
کتاب «فتح ربّانی و فیض رحمانی» توسط امیرحسین الهیاری ترجمه و مقدمه بر آن نوشته شده است و انتشارات مولی آن را در ۸۲۴ صفحه و به قیمت یک میلیون و ۱۵۰ هزار تومان منتشر کرده است.
منبع: ایبنا