میراث مکتوب- دکتر ژاله آموزگار این چهارشنبه کلاس درس نداشت و در جلسه شرکت کرد. دهباشی و مرا دعا کرد که اینگونه مجالس یادبود و بزرگداشت بزرگان را برگزار می‌کنیم. گفت بدی‌اش این است که شماها جانشین ندارید! با شوخی گفتم به موقع فکری برایش می‌کنیم. جلسه به یاد دکتر علی محسنی و محمدتقی دانش‌پژوه آغاز شد. خاطره‌ای از زنده‌یاد دانش‌پژوه از قول استاد افشار نقل کردم که یک وقتی هر دو برای بررسی نسخ خطی امام‌زاده هلال بن علی راهی آران و بیدگل شدند. در راه طوفان شن مانع حرکت شد و تلاش مرحوم افشار بی‌نتیجه ماند. دانش‌پژوه که حتی از ماشین خارج نشده بود، گفت: افشار پس تکلیف نسخه‌های خطی چه می‌شود؟ افشار گفت: دانش ما داریم در این شنزار دفن می‌شویم آنوقت تو سراغ نسخۀ خطی را می‌گیری؟!
سال ۷۲ با اولین کسی که برای میراث مکتوب توفیق دیدار داشتم و مشورت کردم، زنده‌یاد دانش‌پژوه بود. یادم هست فرمود: چون نام خانوادگی‌ات ایرانی است، حتماً بیشتر به تو کمک خواهم کرد. تلفن کرده بود به افشار و اذکایی و… این موضوع را گفته بود.
باری، رسالهٔ حساب و مساحت را که تازه چاپ کرده‌ایم، معرفی کردم و گفتم دکتر یوسف ثبوتی که در جلسه حضور داشتند، در هزینه‌های نشر این کتاب ما را یاری رسانده و برای ما مایۀ مباهات است که نه اهل مکنت که اهل فرهنگ از ما دستگیری می‌کنند.
از استاد روشن که ۲۱ آذر ۹۰ ساله شدند، با اهداء لوحی تکریم کردیم و زادروزش را شادباش گفتیم. شاخۀ گلی هم به دکتر معصومی همدانی و نیز بانوی بزرگ فرهنگ ایران، ژاله آموزگار دادیم که چندی پیش زادروزشان بود.
یکی از اساتید حاضر که یکی‌دو بهار دیگر ۹۰ ساله می‌شود، می‌گفت خانمم می‌گوید: معلوم است تو به بهانهٔ آبگوشت، چهارشنبه‌ها کجا می‌روی؟ گفتم اگر باور نداری زنگ بزن از آقای ایرانی بپرس!
استاد حسن انوری دقایقی دربارۀ راز ماندگاری نام ایران سخن گفتند که پوشۀ صوتی سخن پُربار ایشان را در کانال تلگرامی میراث مکتوب به اشتراک گذاشتیم.
سیدعباس سجادی مدیر خوشنام هنری در شبهای موسیقی سیمای قبلی، محمدهاشم احمدوند را معرفی کرد که سه‌تارنوازی و مناسب خوانی‌اش ختام مسک این نشست شد. امیرحسین مدرس هم آمده بود. جوانی خوش‌سیما، خوش‌صدا و خوش‌خط و رقیب یوزارسیف! کاش مدیریت صدا و سیما از این نخبگان چندتوش و توان، بهره می‌برد، دریغ که چنین نیست!
مدتی است در کنج عزلت، از گنج همت، نان می‌خورد و به تصحیح متون نظم و نثر مشغول است که البته کاری جان‌کاه است و نانی هم در آن نیست. چندسالی بود فقط در سریال تکراری حضرت یوسف می‌دیدمش.
دو کتاب از دو شاعر ایرانی ساکن هند که اخیراً تصحیح و نشر نیستان منتشر کرده بود آورد و معرفی‌اش کردم. محمد باغسنگانی ۲۵ سال است برنامهٔ چراغداران را در رادیو فرهنگ مدیریت می‌کند. او با این کار نام و یاد مفاخر فرهنگی کشور را زنده نگاه داشته و صدای ماندگار بهروز رضوی اعتبار کارش را با ۳۰۰ برنامه‌ای که ساخته دوچندان کرده است.
حجةالاسلام خسروی هم آمد. اخیراً ترجمهٔ موسوی همدانی از ترجمهٔ المیزان را در پنج جلد تلخیص کرده است. با شوخی گفت یک تُرک‌زبان تفسیر قرآن نوشته، یک تُرک همدانی آن را ترجمه کرده و بندهٔ ترک‌زبان هم آن را تلخیص کرده‌ام، حالا کلام خدا چه خواهد شد؟
من هم با او شوخی کردم که ما نگران بودیم بعد از فوت مرحوم دعایی دیگر کسی نیست که بر جنازهٔ اهل فرهنگ نماز بخواند، دیدیم شما بر جنازهٔ مرحوم اسلامی ندوشن نماز خواندید، خیالمان راحت شد که شما هستید و دیگر جای نگرانی نیست!
گفت تازه من با لحن و صوت حزین خواندم.
استاد انوری حاشیه‌ای بر معرفی من از حاج‌آقا خسروی زدند و فرمودند من بعد از نماز صبح نزد پدر آقای خسروی معالم اصول و مقدمات و مطول از کتب حوزوی می‌خواندم و این آقای خسروی دوسه ساله بود و همیشه خواب بود. من هم بلافاصله شوخی کردم و گفتم به گمانم الان بیدار شده‌اند.
به قول مرحوم شهریار: این هم از عمر شبی بود که حالی کردیم.
اکبر ایرانی
مدیرعامل مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب
مدیرعامل مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب