میراث مکتوب- به مناسبت روز بزرگداشت شاعر و غزلسرای پارسی، نشستی ادبی با حضور آقای احمدعلی مهری اردستانی رایزن فرهنگی، خانم دکتر تئا شورغایا استاد و رییس کرسی ایرانشناسی دانشگاه دولتی تفلیس، چند تن از اساتید ایرانشناس و دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته ایرانشناسی و زبان فارسی در بعدازظهر روز پنج شنبه مورخ ۲۰ مهرماه ۱۴۰۲ در اتاق ایران دانشگاه دولتی تفلیس برگزار شد.
در ابتدا آقای مهری ضمن تشکر از برگزاری این نشست و توجه اساتید و دانشجویان به مشاهیر و مفاخر فرهنگی و ادبی ایران زمین اظهار داشت حافظ و اشعارش در سراسر جهان طرفداران بسیاری دارد و آوازه شعر حافظ در زمان زندگی وی، به سرزمین‌های دیگری چون شبه قاره هند رسید و شاعران آن سرزمین‌ها کوشیدند تا ویژگی‌های شعر حافظ را به کار ببرند و همانند ایشان مضمون های عاشقانه و عارفانه را به یگدیگر پیوند بزنند و از صنایع ادبی به‌روش حافظ بهره گیرند.
در ادامه رییس کرسی ایرانشناسی دانشگاه تفلیس ضمن تشکر بابت حمایتهای رایزنی فرهنگی از دانشجویان ایرانشناسی با اشاره به اینکه حافظ در گرجستان طرفداران زیادی داشته و اشعار وی را به زبان گرجی ترجمه کرده اند گفت در حال حاضر نیز یکی از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد رشته ایرانشناسی تحقیقاتی را از نسخ خطی موجود در مراکز فرهنگی گرجستان در خصوص حافظ انجام داده که مایه خرسندی است.
سپس خانم مارینا الکسیدزه ایرانشناس و استاد دانشگاه تفلیس طی سخنانی گفت : در میان ستارگان درخشان غزل سرای کلاسیک فارسی، حافظ یکی از درخشان ترین ستارگان است. شعر او نه تنها از مرزهای ایران، بلکه از مرزهای کل خاورمیانه فراتر رفت و به اروپا رسید. گواه این مطلب قسمت دوم “دیوان غربی–شرقی” گوته است که یک بخشی از آن “حافظ نامه” نام دارد و از شعر حافظ الهام گرفته است. وی گفت علیرغم دعوت های متعددی از سوی دربارهای سلطنتی مختلف شرقی از حافظ صورت گرفت، او تمام عمر خود را در شهر شیراز گذراند. این استاد ایرانشناس ادامه داد در پس زمینه پیوندهای ادبی چند صد ساله گرجی – فارسی، شگفت آور است که نه شاعران گرجی باستان و نه شاعران دوره رنسانس اشعار غزل سرایان فارسی از جمله حافظ را ترجمه نکرده اند و مدتها بر این باور بودند که شعر حافظ قابل ترجمه نیست.
وی گفت اولین ترجمه های گرجی حافظ توسط امباکو چلیدزه انجام شد که همراه با ترجمه های دیگری از شعر فارسی در مجموعه‌های “غزل فارسی” (۱۹۳۳) و “غزلسرایان ایرانی” (۱۹۳۶) منتشر شدند. ماگالی تودوآ کار آغاز شده توسط امباکو چلیدزه را ادامه داد و ۱۰ غزل حافظ را ترجمه کرد. در سال ۱۹۷۰ ترجمه های واخوشتی کوتتیشویلی به صورت کتابی جداگانه منتشر شد که شامل ۲۵ غزل، ۶ رباعی و دو مثنوی از جمله “ساقی نامه” بود. این استاد ایرانشناس در بخش پایانی سخنان خود بیان نمود مایه خرسندی است که سنت پژوهش در خصوص حافظ در رشته ایرانشناسی دانشگاه دولتی تفلیس ادامه دارد و یکی از دانشجویان دکتری این رشته تحقیقات خود در مورد نسخه های خطی حافظ حفظ شده در بایگانی های گرجستان را که در مقطع کارشناسی ارشد آغاز کرده بود، ادامه می دهد.
لازم به ذکر است در این نشست چند تن از دانشجویان به زبان فارسی و گرجی برخی از اشعار حافظ را قرائت نمودند و مورد تشویق قرار گرفتند.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی