کد خبر:3329
پ
Aydenloo-m-1

یک اشاره نادرِ طبی در کهن ترین طومار نقالی

کم متوجّهی و حتّی در پاره ای موارد، نادیده گرفتنِ آثارِ مربوط به ادب عامیانه از ویژگي های غالبِ تحقیقات ایرانی در حوزه های گوناگونِ آن است.

ميراث مكتوب – کم متوجّهی و حتّی در پاره ای موارد، نادیده گرفتنِ آثارِ مربوط به ادب عامیانه از ویژگي های غالبِ تحقیقات ایرانی در حوزه های گوناگونِ آن است.
در زمینه شاهنامه و ادب حماسی، طومارهای نقّالی و روایت های شفاهی مردمی از داستانهای حماسه ملّی ایران از جمله این گونه منابع است که هنوز بیشتر محقّقانِ این عرصه تخصّصی در مطالعات)کتابها، مقالات و یادداشت های (خویش چنان که لازم است به آنها
نمی پردازند؛ در صورتی که نمونه های هرچند اندکِ مورد توجّه
در پژوهش های برخی شاهنامه شناسان و تجربه های شخصیِ نگارنده نشاندهنده این واقعیّت علمی است که با تدقیق در این آثار نکته های تازهای برای طرح در زمینه های مختلفِ زبانی، آیینی و داستانیِ فرهنگ و ادب ایران به دست می آید.
در این یادداشت نمونه ای از این نکات در موضوعِ طبِ سنّتی و عامیانه ایرانی، از قدیمی ترین طومار نقّالیِ فعلاً شناخته شده، برای توجّه و اظهار نظر متخصّصان فن بررسی خواهد شد. متنِ مستندِ این بحث، طوماری نقّالی است که در سال) 1135 ه.ق (به دست کاتبی به نام بدرالدّین محمد سیاه پوش نوشته شده و چنان که گفتیم تا امروز که كهن ترین نسخه به دست آمده از طومارهای نقّالان است.

متن كامل مقاله «یک اشارۀ نادرِ طبی در کهن ترین طومار نقالی» نوشته سجاد آيدنلو را در شماره 52 – 53 دوماهنامه گزارش ميراث منتشر شده است را مي توانيد بر روي فايل پايين مطالعه كنيد.

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید

مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
تهران، خیابان انقلاب اسلامی، بین خیابان ابوریحان و خیابان دانشگاه، شمارۀ 1182 (ساختمان فروردین)، طبقۀ دوم، واحد 8 ، روابط عمومی مؤسسه پژوهی میراث مکتوب؛ صندوق پستی: 569-13185
02166490612