میراث مکتوب- همایش بزرگداشت ششصدمین سالگرد تولید اولین نسخه خطی در کتابخانه شاهزاده تیموری «بایسنغر میرزا» واقع در هرات، در انجمن نسخه‌های خطی فارسی دانشگاه پرینستون (PMA) برگزار می‌شود.
شرکت در این همایش بین المللی در تاریخ ۵-۶ نوامبر ۲۰۲۱ (۱۴-۱۵ آبان ۱۴۰۰) به صورت مجازی و از طریق برنامه zoom امکان پذیر است.
علاقه‌مندان می‌توانند برای ثبت نام و دریافت اطلاعات بیشتر به این نشانی مراجعه کنند.
غیاث الدین بایسنغر با نام کامل میرزا غیاث الدین بن شاهرخ بن امیر تیمور درگذشته به سال ۸۳۷ هجری قمری، از شاهزادگان تیموری، پسر شاهرخ و نوه امیر تیمور گورکانی بود. او شاهزاده و امیری هنرمند و هنرپرور بود و از سیاست‌مداران، حامیان بزرگ هنر، معماری و فرهنگ و از خوشنویسان طراز اول عهد خود به‌شمار می‌رفت.
بایسنغر میرزا به زبان‌های فارسی، عربی و ترکی مشرقی، که زبان مادریش بود، کاملاً تسلط داشت. او معرف برجسته فرهنگ اسلامی از نسلی ترک و ایرانی بود که به اهمیت و ارزش او تنها در دهه‌های اخیر و در تحقیقات جدید توجه شده است. در بررسی برنامه‌ریزی مکتب هرات که بیش از همه به همت او و پدرش شاهرخ شکل گرفت، دیده می‌شود که این مکتب همان‌طور که برای هویت بخشی به هنر اسلامی قدم پیش گذاشت، برای شکل‌گیری شاهنامه بایسنغری نیز اقدام کرد. برای شروع این پروژه عظیم کاغذ سازان سمرقندی دعوت شدند تا کاغذ سمرقندی را تولید کنند.
این شاهزاده را مؤسس و بانی زیباترین شکل کتاب‌آرایی در ایران می‌دانند. تحت حمایت او چهل نفر کاتب و خطاط به راهنمایی جعفر تبریزی معروف به جعفر بایسنغری که خود او نیز شاگرد عبدالله بن میر علی است به نسخه‌برداری و تکثیر کتاب‌های مختلف و تولید آثار هنری مشغول بودند. وی بوسیله پرداخت دستمزدهای گزاف و اعطای انعام فراوان و شاهانه، هنرمندترین استادان خوشنویسی و تذهیب را نزد خود نگاه می‌داشت و آنان برای وی ظریف‌ترین آثار هنری را در خط، تذهیب، جلدسازی و صحافی به وجود می‌آوردند. کتاب‌های کتابخانه وسیع این شاهزاده هم‌اکنون در تمام جهان پراکنده است. کانون هنری بایسنغر در هرات به‌نام دارالصنایع کتاب سازی معروف بود و کتاب‌های پدیدآمده در دوره بایسنغری شامل نفیس‌ترین مینیاتورها و استادانه‌ترین خوشنویسی‌ها هستند که به زیبایی تمام صحافی و جلدآرایی شده‌اند.
منبع: مهر