ميراث مكتوب- دكتر ايراني در آغاز هفتاد و هشتمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب كه با عنوان رونمايي ارج نامه شادروان دكتر محمد معين، گفت: هركس كه بنويسد و تأليف كند، خود را آماج تيرها قرار داده، تيرهاي نقد، البته انصاف اين است كه محاسن در كنار اشكالات با هم گفته بشود كه هر كه هنر افتد، نظر به عيب كند و اين ها بيان نشود.
وي در اين نشست كه روز 21 تيرماه 89 در مركز پژوهشي ميراث مكتوب برگزار شد، افزود: سيزدهم تير ماه، سالروز درگذشت استاد دكتر محمد معين است. تقريبا سي و نه سال از فوت اين بزرگ مرد مي گذرد و يكي از توفيقاتي كه اين مركز داشته، اين بوده كه به مناسبت خدمات ارزشمند اين بزرگان در تحقيق و تصحيح متون فارسي، مجموعه اي و ارج نامه هايي را به نام محققان، راه اندازي كرده است. خوشبختانه اين پنجمين ارج نامه از اين مجموعه است كه اين مركز سعادت آن را داشته كه منتشر كند و اين هم، فرصتي شد براي اين كه ياد و نام اين بزرگ مرد را گرامي بداريم و از زحمات كوشندۀ اين اثر، جناب آقاي دكتر غلام رضايي سپاسگزاري كنيم كه با گردآوري مطالب و مقالات و نوشتن مقالاتي ارزشمند، خدمات اين رادمرد تاريخ ادب و فرهنگ ايران را اينجا ارج بنهيم.
مدير عامل مركز پژوهشي ميراث مكتوب افزود: وقتي كسي اثري را تعريف مي كند و بعد از دست او خارج و به دست چاپ سپرده مي شود و منتشر مي شود، حقي براي مردم ، براي اهالي اون فَن هست كه دربارۀ اون اثر نظر بدهند. هركس كه بنويسد و تأليف كند، خود را آماج تيرها قرار داده، تيرهاي نقد، البته انصاف اين است كه محاسن در كنار اشكالات با هم گفته بشود كه هر كه هنر افتد، نظر به عيب كند و اين ها بيان نشود. بنابراين در اين شرايط است كه مؤلف وقتي از انتقادات استفاده مي كند در چاپ هاي بعد آن را به كار مي گيرد. بنابراين همان گونه كه همه مي دونند زكاتُ العِلمِ نَشرُ ، زكات علم اين است كه محقق و نويسنده اون رو بنويسد و اون اثر را منعكس بكند براي جامعه و چيزي را فروگذار نكند. كاري كه مرحوم معين كرد، از خود آثار بسيار زيادي- چه مقالات و چه كتاب ها – به جاي گذاشت و طبيعتا هركس از اين آثار استفاده كند، اجر معنوي كار براي استاد نوشته مي شود، چه طبق اعتقادات و باورهاي ديني ما و دستورالعمل هاي قرآني؛ هركسي كه چيزي از خودش پيش بفرستد، قطعا حاصل كوشش خودش را خواهد ديد.
دكتر ايراني ادامه داد: وظيفۀ ديگري كه ما داريم ، آن است كه از حق معنوي مؤلفان و پديد آورندگان دفاع بكنيم و دوستاني كه با كارهاي ميراث مكتوب آشنا هستند، ديده اند، كارهايي را كه افراد بدون اجازه، به نام خودشون چاپ كرده اند و بعد ما گزارشي تهيه و چاپ كرده ايم و كار زشت و قبيح اون شخص را اطلاع رساني كرده و اون شخص را معرفي كرده ايم و مِن بعد هم، اين كار را ادامه خواهيم داد تا كساني كه دست به حقوق مادي و معنوي مي زنند، رسوا بشوند، اما حقيقت تلخ كپي رايت و مالكيت معنوي و عدم رعايت حقوق مردم در همه جا و ايران هم، به خصوص وجود دارد . اخيرا لايحه اي در مجلس متأستفانه تصويب شد كه حقوق مؤلف يعني حق التأليف كه در عدم مربوط است به خانواده و خانواده ها و اگر خانواده اي نبود حاكم شهر تصميم خواهد گرفت. آنچه كه تاكنون در ايران رايج بوده، سي سال پس از فوت مؤلف هر ناشري حق داشته كه كتاب مؤلفي را باز چاپ بكند، البته متأستفانه حقوقي براي خانواده ورّاث درنظر گرفته نشده، چنانچه وقتي كه سي سال از فوت مرحوم معين گذشت، آثار ايشان مانند فرهنگ معين، را بازچاپ كردند. اون هم اشكال داشت و اين هم كه مجلس تصويب كرد، اشكال دارد. پيشنهاد ما اين بود كه پنجاه سال پس از فوت مؤلف، حق التأليف به خانواده اش و به ورّاثش تعلق بگيرد . شصت سال، هفتاد سال، نه علي العَبَد. اميدواريم كه اين پنجاه، شصت سالي كه ما پيشنهاد داديم و پيگير آن هستيم، به تصويب برسد كه مِن بَعد حقوق ضايع شده از خانوادۀ معين هم برگردد.