میراث مکتوب- علینامه منظومهاى شيعى و بازمانده از سده پنجم هجرى است كه شاعرى به نام يا تخلّص «ربيع» آن را در سال 482 ه . سروده است. از سراينده آگاهى زيادى در دست نيست. وى در سال 420 ه . زاده شده و اين منظومه را احتمالا در خراسان سروده و به علىبن طاهر عريضى، حاكم سبزوار تقديم كرده است.
منظومه حماسى علینامه در دو دفتر فراهم آمده و سراينده ماجراهاى جنگ جمل و صفّين را در اين دو دفتر به نظم كشيده است.
اين اثر هم از نظر تاريخ شعر فارسى و حماسى و هم از نظر تاريخ شعر شيعى و حماسههاى شيعى و تاريخى ارزش و اهميت زيادى دارد و مىتواند از جنبههاى گوناگون مورد توجه پژوهشگران قرار گيرد.
کتابشناسی:
علینامه (فارسی)
[منظومهای کهن؛ سروده به سال 482 هـ . ق]
نسخهبرگردان به قطع اصل نسخۀ خطی شمارۀ 2562 کتابخانۀ موزۀ قونیه (ترکیه)، (کتابت حدود سدۀ 7)
سرایندهای متخلص به «ربیع» (زادۀ 420 هـ . ق)
مقدمه: محمدرضا شفیعی کدکنی، محمود امیدسالار
تهران: 1388 ـ 725 ص/ قطع وزيری
شابک: 2 ـ 73 ـ 8700 ـ 964ـ 978
با همکاری کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، کتابخانۀ تخصصی تاریخ اسلام، مؤسسۀ مطالعات اسماعیلی (لندن)
میراث مکتوب: 184