ميراث مكتوب – سرقت در اصل به معنی دزدیدن و سرقت ادبی، یعنی به عاریت گرفتن و اقتباس سخن دیگران است. سخن گفتن از واژه‌ای چون سرقت ادبی کاری است سهل و ممتنع؛ سهل از آن‌رو که همه فکر می‌کنیم به راحتی می‌توانیم از سرقت و دستبرد ادبی سخن بگوییم و ممتنع از آن‌رو که باید برای هر ادعایی مبنی بر سرقت ادبی به مستندات توجه کنیم؛ یعنی برای هر کدام از شعرها و سخنانی که معتقدیم مورد دستبرد قرار گرفته، باید دلایل مکتوب و قانع‌کننده‌ای بیاوریم.
سرقات ادبی در اصطلاح بخشی از نقد ادبی است که دربارۀ انواع عاریت‌ها و اقتباس‌های شاعران و نویسندگان از یکدیگر بحث می‌کند. توجه به اقتباس‌ها و شباهت‌های میان آثار نویسندگان و شاعران در تاریخ ادبیات جهان سابقۀ دیرینه‌ای دارد و کسانی چون ویرژیل، سوفوکلس، شکسپیر، مولیر و گوته به سرقت مضامین و افکار دیگران متهم شده‌اند.
فهرست مطالب این کتاب بدین ترتیب است:
فصل اول: کلیات و تعاریف؛
فصل دوم:شاعران و نویسندگان در نقد سرقات؛
فصل سوم: سرقت تصویرها؛
فصل چهارم: دستبردهای ادب فارسی؛
فصل پنجم: گونه‌شناسی سرقات؛
فصل ششم: سرقات ادبی در روزگار ما.
سرقات ادبی: سخن ربایی و گونه های آن و نقد منابع و ماخذ نوشته محمود فضیلت در 357 صفحه، شمارگان 550 نسخه به بهای 160000 ریال در قطع وزيری از سوی نشر زوار در سال 1392 منتشر شده است.
منبع: كتابخانه تخصصی ادبیات