میراث مکتوب- سیزده شهریور زادروز زنده‌یاد دکتر احمد مهدوی دامغانی استاد کم‌مانند دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران، دانشگاه مادرید و دانشگاه هاروارد و… است.
خدا می‌داند علقه و علاقۀ استاد مهدوی، رضوان‌الله علیه، به بنده و مهر و محبت بنده به ایشان چقدر بود! همیشه مرا فرزند خود خطاب می‌کرد. اسراری به بنده می‌گفت که هرگز فاش نخواهد شد. داوریهایش نسبت به افراد و مصائبی که بر او گذشته بود و… .
به لطف این ارادت قلبی متقابل، با دستخط‌های زیبای خط نستعلیقش، مدام بنده‌نوازی می‌فرمود، گاه با مقاله و زمانی با نوشتن مقدمه بر متون کهن عربی و بدین‌سان، اعتبار میراث مکتوب به یمن حضورش دوچندان گردید. پس از او، دیگر کسی را سراغ نداریم که چنین تبحری در متون ادب عربی داشته باشد و به قول سعدی بعید است دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید.
در سفر به کویت چنان در محفل شعر شعرای عرب سخنوری کرد و از متنبی و بختری شعر خواند که یاد این آیۀ سورۀ یوسف افتادم که فَلَمَّا رَأَیْنَهُ أَکْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَیْدِیَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ، شگفت زده شدند و انگشت به دهان.
متون نظم و نثر کهن فارسی و عربی به قول حافظ در کف او موم است سنگ خارا
از وقتی فهمیدم، برغم اینکه از تولیت قبل از انقلاب، حق قبرجای در حرم مطهر امام رضا(ع) را داشته (و تصویر آن را برای من فرستاد) و حتی یکبار دیگر از حقوق معلمی دانشگاه تهران، مجددا یک محل دفن برای خود خریداری کرده، با این اوصاف، این حق را از او سلب کرده بودند! بسیار ناراحت بودم و ایشان از این بابت غصه‌دار بود و نگران که مبادا در غربت بمیرد و در مشهدالرضا نیارامد. به لطف خدا و به یاری دوستان اهل دل و با مکاتبه و پیگیری، این گره وا شد و این موضوع حل گردید، تا توانستیم موافقت جای‌قبر ایشان را از مرحوم آیه‌الله طبسی تولیت اسبق، بگیریم. دستخط‌های پیوست، این موضوع را به خوبی نشان می‌دهد. وقتی تلفنی این خبر مسرت‌بخش را به استاد دادم، بسیار گریستند و مرا دعاها گفتند و ثناها نمودند. بعد نامۀ تولیت را برای ایشان و خانم دکتر فریده مهدوی فرستادم. بحمدالله پس از فوت، در پایین پای حضرت کنار پیکر استاد محمدرضا حکیمی در صحن مطهر، به زر خاک رضوی سپرده شدند.
در اینجا بخشی از دست‌نوشته‌های این استاد بی‌نظیر دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، نسلی که جامعه ادبی ایران دیگر به‌خواب نخواهد دید، را در معرض دید دوستدارانش قرار می‌دهم. داغ فراقش و جای خالی او و یارانش در دانشکدۀ ادبیات، سنگینی دلم را دوچندان کرده است.
اکبر ایرانی
مدیرعامل مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب
