میراث مکتوب – ابومحمد بدیع بلخی از شاعران قرن چهارم هجری است که در نام و کنیه و زندگانی و آثار او بین تذکره نویسان اختلافات زیادی وجود دارد، از آثار او مثنوی راحه الانسان است که برگرفته از پندنامه انوشیروان میباشد. موضوع شعری این پندنامه که سراسر حکمت و پند و اندرز است بیشتر جنبه علمی و ساده دارد و یادآور پندهائی است که از بزرگان ایران باستان به جای مانده و خود شاعر هم روایت های گوناگونی را از زبان شخصیت‌های اساطیری، تاریخی بیان کرده است.
در این مقاله به معرفی این پندنامه و ویژگی‌های سبکی و ادبی وهنری آن پرداخته شده است.
در این مقاله به معرفی این پندنامه و ویژگی‌های سبکی و ادبی وهنری آن پرداخته شده است.
متن کامل مقاله «بدیع بلخی و پندنامه انوشیروان» نوشته هاشم محمدی که در شماره ۱۵ فصلنامه تحقیقات تعلیمی و غنایی زبان و ادب فارسی به چاپ رسیده است را در فایل پایین مطالعه کنید.