میراث مکتوب – آنچه در ادامه می‌آید یادداشت دکتر مهدی نوریان عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه اصفهان در سوگ دکتر محمدحسن حائری است.
دکتر محمد حسن حائری از بهترین استادان زبان و ادب پارسی در این روزگار بود. همۀ شرایط استادی این رشته در او جمع بود. ذوق و قریحه، حافظۀ بسیار نیرومند، قدرت بیان و بحث و استدلال، نکته‌سنجی و سخندانی و شعرشناسی و توانائی جدا کردن سره از ناسره و قدرت استنباط و بسیاری فضائل دیگر از او استادی ساخته بود که دانشجویان از مجلس درسش با دست پر و رضایت کامل بیرون می آمدند. بر خلاف برخی از همکاران، هیچ تمایلی به مطرح کردن خود و کسب شهرت و بازارگرمی نداشت. هیچ نشانه‌ای از این که به این زودیها جامعۀ دانشگاهی از وجود پر بارش محروم شود مشهود نبود و انتظار همه این بود که چراغ وجودش سالها پرتو افشانی کند و تشنگان علم و ادب از چشمۀ پر فیض معرفتش سیراب شوند. در گذشتش براستی به تعبیر متون کهن نابیوسان بود و همه را در بهت و اندوهی بی پایان برد.
شبی در تهران در یک مهمانی عذاب‌آور، هر دوی ما از پرگوئی کسی که شهرت زیادی در میان عوام الناس دارد، جانمان به لب رسیده بود. آن مرد که گوئی کلۀ گنجشک خورده بود،ساعتها حرفهای تکراری بی سر و تهش را ادامه می داد و بی وقفه بیانات فضل فروشانه می کرد. دکتر حائری آهسته در گوشم گفت سرم گیج میرود. گفتم باید به این مرد گفته شود: بزرگ دریا مردا سرم دوار گرفت گناه بخت منست این گناه دریا نیست! به اتفاق از آن اطاق بیرون رفتیم و در ایوان نشستیم و ساعتی از مصاحبت آن دوست عزیز و ارجمند بهره بردم که بسی مغتنم بود. از این مصاحبت های مغتنم چندین بار با او داشتم که فراموش شدنی نیست.
با این بیت نظامی بدرقه‌اش کنیم و آرزوی آرامش ابدی برای روان پاکش:
گر نقش تو از میانه برخاست اندوه تو جاودانه بر جاست…
دکتر محمد حسن حائری از بهترین استادان زبان و ادب پارسی در این روزگار بود. همۀ شرایط استادی این رشته در او جمع بود. ذوق و قریحه، حافظۀ بسیار نیرومند، قدرت بیان و بحث و استدلال، نکته‌سنجی و سخندانی و شعرشناسی و توانائی جدا کردن سره از ناسره و قدرت استنباط و بسیاری فضائل دیگر از او استادی ساخته بود که دانشجویان از مجلس درسش با دست پر و رضایت کامل بیرون می آمدند. بر خلاف برخی از همکاران، هیچ تمایلی به مطرح کردن خود و کسب شهرت و بازارگرمی نداشت. هیچ نشانه‌ای از این که به این زودیها جامعۀ دانشگاهی از وجود پر بارش محروم شود مشهود نبود و انتظار همه این بود که چراغ وجودش سالها پرتو افشانی کند و تشنگان علم و ادب از چشمۀ پر فیض معرفتش سیراب شوند. در گذشتش براستی به تعبیر متون کهن نابیوسان بود و همه را در بهت و اندوهی بی پایان برد.
شبی در تهران در یک مهمانی عذاب‌آور، هر دوی ما از پرگوئی کسی که شهرت زیادی در میان عوام الناس دارد، جانمان به لب رسیده بود. آن مرد که گوئی کلۀ گنجشک خورده بود،ساعتها حرفهای تکراری بی سر و تهش را ادامه می داد و بی وقفه بیانات فضل فروشانه می کرد. دکتر حائری آهسته در گوشم گفت سرم گیج میرود. گفتم باید به این مرد گفته شود: بزرگ دریا مردا سرم دوار گرفت گناه بخت منست این گناه دریا نیست! به اتفاق از آن اطاق بیرون رفتیم و در ایوان نشستیم و ساعتی از مصاحبت آن دوست عزیز و ارجمند بهره بردم که بسی مغتنم بود. از این مصاحبت های مغتنم چندین بار با او داشتم که فراموش شدنی نیست.
با این بیت نظامی بدرقه‌اش کنیم و آرزوی آرامش ابدی برای روان پاکش:
گر نقش تو از میانه برخاست اندوه تو جاودانه بر جاست…
اخبار مرتبط
…………………………………………………
دکتر محمدحسن حائری مصحح دیوان غالب دهلوی درگذشت
در سوگ دکتر محمدحسن حائری
نگاهی به دیوان غالب دهلوی و مقالات زنده یاد دکتر محمدحسن حائری