میراث مکتوب – در فن تصحیح متون، میزان توفیق و روشمندی علمی کار مصحح غیر از چگونگی استفادۀ او از اصول تصحیح، با توجه به مقدمه، تعلیقات و فهرست های فراهم آوردۀ وی برای آن متن تعیین می شود. از میان صدها متن چاپ شدۀ ادبی و تاریخی شمار معدودی را می توان برشمرد که آراسته به مقدمه های تحقیقی و توضیحات عالمانه و فهارس دقیق باشد و متأسفانه در بیشتر آثار، شتاب زدگی و عدم استقصای مصححان در تصحیح و نوشتن مقدمه و تعلیقات مشهود است.
از نظر حواشی و توضیحات نوشته شده بر متون مصحح فارسی کارهایی مانند حواشی و تعلیقات تجارب السلف نوشتۀ مرحوم استاد سید حسن قاضی طباطبایی نفثه المصدور زنده یاد دکتر امیرحسن یزگردی آتشکدۀ آذر به کوشش شادروان دکتر سید حسن سادات ناصری، اسرارالتوحید و منظومه های عطار به تصحیح دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی و تاریخ بیهقی دکتر محمدجعفر یاحقی و آقای مهدی سیدی از جمله نمونه‌های برجسته محسوب می‌شود که باید الگوی مصححان و محققان متون باشد.
برای مطالعه ادامه مقاله «نگاهی به آویزه یادداشت‌های شاهنامه» نوشته سجاد آیدنلو که در مجله «جهان کتاب. (سال هجدهم. شماره ۱۱ و ۱۲)» منتشر شده است بر روی فایل زیر کلیک کنید.