ییراث مکتوب – محمد افشین وفایی در شماره ۴۹ دو ماهنامه تخصصی گزارش میراث نقدی بر کتاب کلیله دمنه نصرالله منشی نوشته است.
کلیله و دمنه به ترجمه و انشای ابوالمعالی نصر الله منشی) در نیمۀ سدۀ ششم یعنی در عهد سلطان بهرام شاه غزنوی (از گنجینه های بی مانند زبان پارسی است که به انواع صنایع ادبی
آراسته است. این کتاب بارها به زیور طبع آراسته شده است اما از میان چاپهای متعدد کلیله و دمنه، تصحیح منقحی که مجتبی مینوی به سال ۱۳۴۳ در تهران به چاپ رسانید از لونی دیگر است. مینوی دستنویسی را که در سال ۵۵۱ ق، یعنی یازده یا دوازده سال پس از اتمامِ نگارشِ کتاب و در زمان حیات نصر الله منشی کتابت شده بود اساس تصحیح انتقادی خود از این متن مهم قرار داد. بر اهل فن و حتی بر بسیاری از مردم عادی نیز پوشیده نیست نسخه های یک اثر هرچه به زمان تألیف آن نزدیکتر باشداصالت بیشتری دارند و طبعاً کمتر دچار دستکاری و تحریف شده اند و برعکس، هر قدر فاصلۀ زمانی کتابتِ نسخه ای با زمان تألیف اثر بیشتر باشد آن نسخه کم اهمیت تر میشود.
متن کامل مقاله محمدافشین وفایی را در فایل زیر مشاهده کنید
کلیله و دمنه به ترجمه و انشای ابوالمعالی نصر الله منشی) در نیمۀ سدۀ ششم یعنی در عهد سلطان بهرام شاه غزنوی (از گنجینه های بی مانند زبان پارسی است که به انواع صنایع ادبی
آراسته است. این کتاب بارها به زیور طبع آراسته شده است اما از میان چاپهای متعدد کلیله و دمنه، تصحیح منقحی که مجتبی مینوی به سال ۱۳۴۳ در تهران به چاپ رسانید از لونی دیگر است. مینوی دستنویسی را که در سال ۵۵۱ ق، یعنی یازده یا دوازده سال پس از اتمامِ نگارشِ کتاب و در زمان حیات نصر الله منشی کتابت شده بود اساس تصحیح انتقادی خود از این متن مهم قرار داد. بر اهل فن و حتی بر بسیاری از مردم عادی نیز پوشیده نیست نسخه های یک اثر هرچه به زمان تألیف آن نزدیکتر باشداصالت بیشتری دارند و طبعاً کمتر دچار دستکاری و تحریف شده اند و برعکس، هر قدر فاصلۀ زمانی کتابتِ نسخه ای با زمان تألیف اثر بیشتر باشد آن نسخه کم اهمیت تر میشود.
متن کامل مقاله محمدافشین وفایی را در فایل زیر مشاهده کنید