میراث مکتوب – فرهنگ بلوچی – فارسی شامل بیش از شصت هزار واژه و اصطلاح بلوچی و معنی آنها به فارسی به نگارش عبدالغفور جهاندیده، انتشارات معین، 1332ص، شمارگان 550 نسخه، در 2 مجلد سال 1396 روانه بازار گردید.
زبان بلوچی از گویش‌های شمال غربی ایران است که در حال حاضر در جنوب شرقی ایران در بخش بلوچستان استان سیستان و بلوچستان و در شرق پاکستان و نیز در شرق افغانستان به آن تکلم می‌شود.
این فرهنگ، نخستین و مفصل‌ترین فرهنگ بلوچی- فارسی است که چاپ و منتشر گردید و اساس آن بر مبنای گویش غربی و مکرانی است، این گویش در میان گویش‌های بلوچی به نوعی معیار به شمار میآید، بیشترین کتابها و نشریات با این گویش چاپ و منتشر میگردد. البته با این که گویش غربی یا مکرانی، اساس این اثر را تشکیل می‌دهد، نگارنده از گویش‌های دیگر هم غافل نمانده است و تا حد امکان، به بسیاری از واژه‌های گویش‌های سرحدی، فنوجی، کتیچی، سراوانی، لاشاری توجه کرده و در جلو واژهای مربوط، با علامتی مشخص، وابستگی واژه را به هر کدام از این گویش‌ها مشخص کرده است.
رسم الخط به کار رفته در این فرهنگ بر مبنای رسم الخط سیدهاشمی با تغییراتی جزیی است. شادروان سیدظهورشاه هاشمی ادیب و زبانشناس معاصر، برای بهتر خوانده شدن آواهای بلوچی، با آمیخته‌ای از خطوط فارسی و اردو و و افزوده‌هایی، این رسم الخط را بنیان گذاشت که مورد قبول قریب به اتفاق نویسندگان و علاقمندان زبان بلوچی قرار گرفته است اگرچه به طور یکسان از آن پیروی نمی‌کنند.
ترتیب واژه ها در این فرهنگ بر اساس الفبای بلوچی رسم الخط سیدهاشمی است.
این فرهنگ در دوجلد است و 60/7800 واژه و اصطلاح دارد با این حال نگارنده مدعی نیست که کامل است و همه واژه‌ها را در خود جای داده است.
منبع: کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی