ميراث مكتوب – در اين مقاله، غزلی نويافته منسوب به عطّار نيشابوری معرفی می‌شود. در کتابِ اورادالاحباب و فصوص الآداب، برای بيان معنی «خرابات» به اين غزل استشهاد شده است. ابوالمفاخر يحيی باخرزی، مؤلّف اين کتاب، به طور صريح بيان داشته که اين شعر از عطار نيشابوری است. علاوه بر اين تصريح، قراين زبانی و نبودن در اقدم نسخ ديوان عراقی نيز مؤيد صحت اين انتساب است.
در اين ميان، نکته حائز اهميت اين است که اين غزل با اختلاف واژگانی بسيار اندک و افزودن دو بيت در ديوان فخرالدّين عراقی به تصحيح سعيد نفيسی نيز ديده می‌شود. با بررسی نسخ هجده‌گانه مورد استفاده ايشان در اين تصحيح، مشخص می‌گردد که اين غزل در نسخه اساس نيامده و اين گزينش برمبنای دو نسخه متأخّر صورت پذيرفته است، مضافاً اينکه اين غزل در کليات عراقی به تصحيح انتقادی محتشم که بر مبنای 15 نسخه صورت گرفته، وجود ندارد و در 9 نسخه خطی که نگارندگان اين سطور آن را رؤيت کرده‌اند نيز پيدا نشد.
در اين ميان، نکته حائز اهميت اين است که اين غزل با اختلاف واژگانی بسيار اندک و افزودن دو بيت در ديوان فخرالدّين عراقی به تصحيح سعيد نفيسی نيز ديده می‌شود. با بررسی نسخ هجده‌گانه مورد استفاده ايشان در اين تصحيح، مشخص می‌گردد که اين غزل در نسخه اساس نيامده و اين گزينش برمبنای دو نسخه متأخّر صورت پذيرفته است، مضافاً اينکه اين غزل در کليات عراقی به تصحيح انتقادی محتشم که بر مبنای 15 نسخه صورت گرفته، وجود ندارد و در 9 نسخه خطی که نگارندگان اين سطور آن را رؤيت کرده‌اند نيز پيدا نشد.
ادامه مقاله «غزلی نویافته از عطار نیشابوری (اين خرابات مغان است و درو زنده دلان) نوشته مرتضی چرمگی عمرانی و محسن صادقی كه در دوره 6 شماره 3 مجله پژوهش هاي ادب عرفاني به چاپ رسيده است در فايل پايين بخوانيد.