میراث مکتوب – در این مقاله، غزلی نویافته منسوب به عطّار نیشابوری معرفی می‌شود. در کتابِ اورادالاحباب و فصوص الآداب، برای بیان معنی «خرابات» به این غزل استشهاد شده است. ابوالمفاخر یحیی باخرزی، مؤلّف این کتاب، به طور صریح بیان داشته که این شعر از عطار نیشابوری است. علاوه بر این تصریح، قراین زبانی و نبودن در اقدم نسخ دیوان عراقی نیز مؤید صحت این انتساب است.
در این میان، نکته حائز اهمیت این است که این غزل با اختلاف واژگانی بسیار اندک و افزودن دو بیت در دیوان فخرالدّین عراقی به تصحیح سعید نفیسی نیز دیده می‌شود. با بررسی نسخ هجده‌گانه مورد استفاده ایشان در این تصحیح، مشخص می‌گردد که این غزل در نسخه اساس نیامده و این گزینش برمبنای دو نسخه متأخّر صورت پذیرفته است، مضافاً اینکه این غزل در کلیات عراقی به تصحیح انتقادی محتشم که بر مبنای ۱۵ نسخه صورت گرفته، وجود ندارد و در ۹ نسخه خطی که نگارندگان این سطور آن را رؤیت کرده‌اند نیز پیدا نشد.
در این میان، نکته حائز اهمیت این است که این غزل با اختلاف واژگانی بسیار اندک و افزودن دو بیت در دیوان فخرالدّین عراقی به تصحیح سعید نفیسی نیز دیده می‌شود. با بررسی نسخ هجده‌گانه مورد استفاده ایشان در این تصحیح، مشخص می‌گردد که این غزل در نسخه اساس نیامده و این گزینش برمبنای دو نسخه متأخّر صورت پذیرفته است، مضافاً اینکه این غزل در کلیات عراقی به تصحیح انتقادی محتشم که بر مبنای ۱۵ نسخه صورت گرفته، وجود ندارد و در ۹ نسخه خطی که نگارندگان این سطور آن را رؤیت کرده‌اند نیز پیدا نشد.
ادامه مقاله «غزلی نویافته از عطار نیشابوری (این خرابات مغان است و درو زنده دلان) نوشته مرتضی چرمگی عمرانی و محسن صادقی که در دوره ۶ شماره ۳ مجله پژوهش‌های ادب عرفانی به چاپ رسیده است در فایل پایین بخوانید.