میراث مکتوب – نود و ششمین نشست از سلسله نشست های متن پژوهی مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب با همکاری کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران به رونمایی و معرفی کتاب المشیخة (کنز السالکین)(گنجینۀ خطوط و یادگارنامۀ مشاهیرعلمی ایران از سال 845 ـ 1022 هـ . ق) اختصاص دارد.
در این نشست غلامرضا جمشیدنژاد اول، منوچهر صدوقی سها و سید محمد طباطبایی بهبهانی (منصور) مؤلف مقدمۀ کتاب، سخنرانی خواهند کرد.
این نشست روز شنبه 14 اسفند از ساعت 15 تا 17 در کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران واقع در خیابان انقلاب، دانشگاه تهران، کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد طبقۀ همکف، تالار خواجه نصیرالدین طوسی (نفیس) برگزار خواهد شد.
دربارۀ کتاب المشیخة
نسخۀ خطى المشیخة (کنز السالکین) مجموعه اجازات و يادداشتهاى دانشمندان و رجال قرن نهم و دهم و نيمۀ اوّل قرن يازدهم است که براى پنج نسل پياپى از خاندان حمّوئيان يزد نوشته شده و حدوداً نمونۀ خط 100 نفر از دانشمندان و مشاهير ايران قرنهاى نهم و دهم و يازدهم را دربر دارد و از نفيس‌ترين نسخ خطى ايران به شمار است. گرد آمدن اين مجموعه از 845 تا 1022 هجرى و روى هم 129 سال به درازا کشيده است و به‌حق مى‌توان آن را گواه 129 سال علم و فرهنگ ايران زمين دانست.
مَشْيَخَة يا مَشيَخة در لغت عرب جمع شيخ است و اهل لغت معمولاً اين دو را مترادف مى‌گيرند، ولى برخى همچون ميرداماد در الرواشح السماویّة بين اين دو فرق قائل شده‌اند. در اصطلاح اهل حديث و درايت، مشیخه عده‌اى از مشايخ روايت را گويند که يک راوى از همۀ آنها حديث يا احاديثى را نقل کرده باشد، و در مصطلح کتابشناسى و ارباب تراجم عبارت از کتابهايى است که دانشمندان، ويژۀ برشمردن مشايخ خويش و سلاسل اجازات آنان و گاه به اضافۀ شرح حالشان و ذکر مشايخ آنان تأليف مى‌کردند و اين نوع کتاب را با عنوان مشيخه مى‌شناختند و کتب متعددى با اين اسم تأليف شده که در مآخذ کتابشناسى معرّفى شده‌اند مانند: مشيخة ابن الفوطى، مشيخة ابن الوشّاء، و مشيخه ابوعلى سرّاد بجلّى کوفى، و همين نوع رسائل در معرفى مشايخ صوفيه و اصحاب طريقت را در مصطلح صوفیۀ ايران کرسى‌نامه گويند.
هرچند اين اثر را نمى‌توان مشيخه‌ای رسمى به شمار آورد، ولى نظر به شباهتش به اين نوع کتاب، مشيخه نام گرفته است.
دربارۀ کتاب المشیخة بیشتر بدانید/ اینجا