ميراث مكتوب – نفثه المصدور، اثر شهاب الدين محمد زيدري نسوي از شاهكارهاي نثر فني و مصنوع و مزين فارسي است. با بررسي ساختار متن از منظر زبان، اين گونه به نظر مي رسد كه كاركرد ادبي و عاطفي متن بسيار بيشتر از اطلاعات تاريخي آن نمود دارد. از منظر زباني، اغلب، جهت گيري پيام يا به سوي گوينده است يا به سوي خود پيام، بنابراين مخاطب معمولاً با متني ادبي مواجه است كه زبان آن اغلب كاركردي عاطفي دارد؛ از همين رو است كه مخاطب همواره حديث نفس گوينده را مي شنود.
از سوي ديگر، نويسنده با قاعده افزايي هاي متعدد در متن خود، توازن هاي گوناگون موسيقايي ايجاد مي كند و موسيقي دروني متن را كه لازمه يك متن غنايي است، تقويت مي كند. اوج زبان غنايي در متن نفثه المصدور، زماني است كه نويسنده، همزمان به متن خود كاركرد شعري و عاطفي مي دهد و از توازن هاي گوناگون استفاده مي كند. در اين مواقع كه نويسنده غليان احساسات خود را در متني شاعرانه و آهنگين بيان مي كند، نثر كتاب بسيار ساده و روان است. هدف اين پژوهش، تحليل ويژگي هاي زبان غنايي با تكيه بر ساختار متن نفثه المصدور است.
از سوي ديگر، نويسنده با قاعده افزايي هاي متعدد در متن خود، توازن هاي گوناگون موسيقايي ايجاد مي كند و موسيقي دروني متن را كه لازمه يك متن غنايي است، تقويت مي كند. اوج زبان غنايي در متن نفثه المصدور، زماني است كه نويسنده، همزمان به متن خود كاركرد شعري و عاطفي مي دهد و از توازن هاي گوناگون استفاده مي كند. در اين مواقع كه نويسنده غليان احساسات خود را در متني شاعرانه و آهنگين بيان مي كند، نثر كتاب بسيار ساده و روان است. هدف اين پژوهش، تحليل ويژگي هاي زبان غنايي با تكيه بر ساختار متن نفثه المصدور است.
متن كامل مقاله «تحليل ساختاري زبان غنايي (با تكيه بر نفثه المصدور)» نوشته اميد ذاكري كيش، اسحاق طغياني و سيد مهدي نوريان كه در فصلنامه جستارهاي زباني، سال پنجم، شماره 18 به چاپ رسيده است بر روي فايل پايين بخوانيد.