روش/ رويكرد پژوهش: اين پژوهش برمبناي تحليل متون انجام شده است. با بررسي نسخه هاي خطي مربوطه، موارد تحريف مشخص و سپس با مقايسه اين موارد با متون ديگر، ميزان و شكل تغييرات تحليل شد.
يافته ها: ميرزا احمد منشي رازي نوه ميرزا ابراهيم بدايع نگار تلاش كرد يكي از مهم ترين آثار پدربزرگش را به نام خود قلمداد كند، بنابراين با دست بردن در نسخه تغييراتي را در آن ايجاد كرد. اين تغييرات كه با عنوان تحريف يا تصريف شناخته مي شوند، از سويي موجب شدند نسخه در فهرست ها درست معرفي نشود و از سوي ديگر محتواي آن نيز دچار آسيب شود. اين تصرفات در سه بُعد بررسي شده اند: نخست تحريف در نام نويسنده و سپس تحريف در نام افراد مرتبط و در نهايت تصرف در محتواي كتاب.
نتيجه گيري: تحقيق و تدقيق در نسخه هاي خطي به لحاظ سياق نگارش و كتابت مي تواند در شناسايي علمي تر اين نسخه ها موثر باشد. نسخه هاي بسياري وجود دارند كه سهواً يا عمداً دچار تحريف و تصريف شده اند و يكي از وظايف نسخه شناسان شناسايي و اصلاح آنهاست تا بتوان درحد امكان به نوشته مولف نزديك شد.
متن كامل مقاله «آثار سوء تحريف در نسخه هاي خطي بر شناسايي آنها: مطالعه موردي آثار ميرزا ابراهيم بدايع نگار» نوشته سوسن اصيلي كه در شماره 90 فصلنامه مطالعات ملي كتابداري و سازماندهي اطلاعات منتشر شده است بر روي فايل پايين مطالعه كنيد.