این نسخه در موزۀ بریتانیا نگهداری می‌شود و همان است که اساس تصحیح دیوان شاعر به کوشش سید جلال‌الدین محدّث ارموی در سال ۱۳۳۴ قرار گرفت. نسخۀ مزبور از ابتدا و نیز اواسط، افتادگیهایی دارد که نشان می‌دهد بخشی از اشعار قوامی از آن ساقط است.
رفته‌رفته با بررسی محتویات سفینه‌های شعری، اشعاری از قوامی یافت شد که اثبات کرد نباید از بازیابی برخی سروده‌های گمشدۀ او ناامید بود. در بررسی پیش رو، وضعیت نسخۀ بریتانیا، انتساب سروده‌های بازیابی‌شده به قوامی رازی، دسته‌بندی قصاید قوامی و نیز عرضۀ متن یک قصیدۀ نونیۀ بازیابی‌شده از او، مدّ نظر بوده است.
قصیده‌ای که در این نوشتار عرضه خواهد شد، به سبب اشتمال بر انتقادات تند از مظاهر اجتماعی و سیاسی عصر سلاجقه، در میان سروده‌های برجای‌مانده از شاعر برجستگی دارد و به نظر می‌رسد در همان حوالی عصر زیست او، سانسور و از دیوانش حذف شده است.
متن کامل مقاله «گفتاری در تکمیل دیوان قوامی رازی و تصحیح قصیده بازیافته‌ای از او» نوشته جواد بشری در شماره ۵۲ دوفصلنامه علمی – پژوهشی آینه میراث به چاپ رسیده است.