میراث مکتوب- نسخه خطی از دیوان امیرخسرو دهلوی، شاعر پارسی‌گوی هندی، با قدمت 560 ساله در کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود.
حمزه مرادی بهرام، یکی از فهرست‌نویسان سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، با اعلام این خبر در معرفی این نسخه گفت: یکی از قدیمی‌ترین دیوان امیرخسرو دهلوی شاعر پارسی‌گوی هندی در کتابخانه ملی ایران موجود است.
وی ادامه داد: این نسخه به شماره بازیابی ۱۵۷۷۵ در کتابخانه نگهداری می‌شود. این نسخه متعلق به عصر تیموری است که در سال ۸۸۰ قمری به خط غیاث‌الدین بن ولی قاسمی کتابت شده است.
مرادی بهرام گفت: این نسخه قدیمی دیوان، نخستين دفتر از پنج ديوان امير خسرو دهلوی است كه حدود ۱۴ هزار بیت است. دهلوی در این دیوان مجموعه اشعار خود از 12 تا 20 سالگی را گرد آورده است و به همین دلیل نام «تحفة الصغر» را بر آن گذاشته است. این دیوان شامل غزلیات، قصاید به ترتیب حروف تهجی آخر قوافی و رباعیات است.
وی ادامه داد: یکی از ویژگی‌های این نسخه خطی وجود رباعیات خیام به خط نستعلیق خوش در حاشیه دیوان (حاشیه برگ‌های ۳۲۷ تا ۳۵۱) بر روی کاغذ دولت‌آبادی است. تعداد کل این رباعیات ۲۳۳ بیت است و در هر صفحه ۵ رباعی آمده است.
مرادی بهرام فهرست نویس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران خاطرنشان کرد: ابتدای کتاب با رباعی: «ای سوخته سوخته سوختنی * وی آتش دوزخ از تو افروختنی / تا کی گویی که بر عمر رحمت کن * حق را تو کجای رحمت آموختنی»، آغاز شده و با رباعی: «ای کاش که جای آرمیدن بودی * یا این ره را به سر رسیدن بودی / ای کاش از پی صد هزار سال از دل خاک * چون سبزه امید بر دمیدن بودی»، به پایان رسیده است.