میراث مکتوب – با حمله و تاراج قوم تاتار و از بین رفتن آثار و میراث گرانبهای مکتوب زبان پارسی، دورۀ خوارزمشاهیان کمتر مورد پژوهش و تحقیق دقیق ادبی و علمی قرار گرفته است.
از جملۀ این منابع از میان رفته به شاهنشاهنامه اثر محمد پاییزی، تاریخ خوارزمشاهی اثر سید صدرالدین نیشابوری، مشارب التجاب از ابن فندق، تاریخ خوارزم ار ارسلان خوارزمی، رسالة العاصمیه از شهاب الدین سهروردی و رساله های شهفور نیشابوری می توان اشاره کرد.
دیگر از رشیدالدین وطواط باید یاد کرد که حدود سی سال صاحب دیوان انشای آتسز خوارزمشاه بود و تقرب زیادی نزد او داشت. آثار نسبتاً فراوانی از وطواط در دو زبان فارسی و عربی به جای مانده، اما تعداد اندکی از آن ها به چاپ رسیده است و متأسفانه اغلب آثار او حتی برای اهل فضل و ادب نیز ناشناخته مانده است.
در این مقاله نسخه ای خطی از رشیدالدین وطواط بررسی و معرفی می شود.
متن کامل این مقاله نوشتۀ محمدباقر کمال الدینی و مهدی پای برپی را که در شماره 58 و 59 دوماهنامه تخصصی گزارش میراث منتشر شده است اینجا دانلود کنید