میراث مکتوب – مقالۀ حاضر صورت گسترده شده و سروسامان یافتۀ موضوع یکی از سلسله سخنرانی های من در خانۀ فرهنگ جمهوری اسلامی ایران در دهلی نو است.
در طی مدتی که در دهلی نو بودم (از مرداد 1388 تا خرداد 1389) در مرکز تحقیقات زبان فارسیِ رايزني فرهنگ ایران در دهلی نو، انجمن ادبی بیدل دهلوی هر ماه معمولاً محفل ادب و سخنرانی برگزار می کرد. من هم در بیشتر این محافل یکی از سخنرانان بودم که به مقتضای حال در موضوعی سخنرانی می کردم. بعضی از موضوعات و عناوین سخنرانی هایم تا آنجا که به خاطر دارم عبارت است:
بررسی تحقیقات مولوی شناسان معاصر ( عبدالحسین زرین کوب ، بدیع الزمان فروزانفر، جلال الدبن همایی ، سیدجعفرشهیدی ، تقی پورنامداریان ، محمدحسن ناصرالدین صاحب الزمانی ) ، نقش تاریخی و خلاقیت فردی حافظ، سهم استاد شفیعی کدکنی در معرفی حزین لاهیجی ، هم زیستی مسالمت آمیز حیوان و گیاه و انسان در سرزمینی طوطیان، بررسی شخصیت و شیوۀ شاعری قیصر امین پور، ویژگی های آداب نوروز درنزد ایرانبان وتفسیرعناصرسفره هفت سین ، تأملی در شخصیت و آثار زنده یاد دکتر خسرو فرشیدورد، قصۀ بدحالان وخوشحالان درآثارعطارنیشابوری و…
موضوع این مقالۀ نیز از مباحث سخنرانی های من در خانۀ فرهنگ ایران بود اما به دلایلی این سخنرانی ایراد نشد. پس از بازگشت از هند، به مناسبتی بر آن شدم تا یادداشت های پراکندۀ آن سخنرانی ناکام را سروسامانی دهم.
متن کامل این مقاله نوشتۀ فرهاد طاهری را اینجا بخوانید.