میراث مکتوب- حضور تاریخی شیخ اشراق در سده‌ی ششم بهترین فرصت را برای بیان فرهنگ و اندیشه ایرانی و اسلامی فراهم می‌آورد که با مرگ دردناک آن مرد مظلوم در اوان شکوفایی و درخشندگی و ناتمام ماندن آن همه جوشش و کوشش، دریغ هر ایرانی فرهنگ‌شناس بیشتر می‌شود.
سهروردی هم‌چنان که در نظریه‌ی فلسفی خویش نوآوری دارد، در شیوه‌‌ی نگارش به فارسی هم متوجه این نکته هست که نثر فارسی در روزگار او، به سبب رعایت‌های سیاسی دبیران و منشیان کاملا رنگ و آب عربی پذیرفته است و او نمی‌تواند با این دبیران فخرفروش که همه سرمایه ایشان واژه‌های عربی است، همراهی کند (البته به زبان عربی کتاب نوشتن بحثی دیگر است و منظور ما آغشتن زبان فارسی با واژه‌های عربی است).
همسانی زبان و اندیشه‌ی سهروردی در ایران‌‌گرایی و برکشیدن اندیشه‌های باستانی ایران به زبان رمز، نیاز به زبانی بومی و برخاسته از همین سرزمین دارد که سهروردی این مهم را به خوبی می‌شناسد و دنبال می‌کند.
اگرچه ادیبان متقدم ما چون مرحومان بهار و دکتر خطیبی در آثار خویش، سهروردی را از قلم انداخته‌اند و به همان دبیران و منشیان درباری پرداخته‌اند، اما اکنون ارزش کار فرهنگی شیخ اشراق در بهره‌مندی از زبان فارسی و بهادادن بهنگام به آن بیش از کارهای امثال بهاءالدین بغدادی و منتجب‌الدین جوینی و… به چشم می‌آید و برای تنظیم کارنامه ارجمندی‌های زبان فارسی در طول تاریخ به کار می‌آید.
سی‌وهفتمین نشست از مجموعه درسگفتارهایی درباره‌ی سهروردی به «سهروردی و نثر فارسی» اختصاص دارد که با حضور دکتر عبدالرضا مدرس‌زاده در روز چهارشنبه ۲۸ دی ساعت ۱۵ برگزار می‌شود.
علاقه‌مندان می‌توانند این نشست را از اینستاگرام مرکز فرهنگی شهرکتاب به نشانی ketabofarhang، کانال تلگرام bookcitycc و صفحه‌ی این مرکز در سایت آپارات پیگیری کنند.
