میراث مکتوب – 16 مهرماه اولین سالگرد درگذشت ایران شناس و مورخ نامدار دکتر محسن جعفری مذهب بود .
یكسال گذشت و افسوس برای ما شاگردان و دوستانش كه قدر او را آنطور كه شایسته است ندانستیم . كاش همتی باشد تا پروژه ها و آثار بر زمین مانده آن مرحوم به ثمر برسد . نمی دانم این نوشته كوتاه به دست كدام یك از اعضای شورای شهر تهران می رسد اما انتظار بود در این یكسال خیابانی و یا مركزی فرهنگی به نام ایشان نام گذاری شود اما دریغ كه ما فرصت سوز هستیم .سال گذشته در یادداشتی كوتاه به سابقه علمی دكتر جعفری مذهب كه از اعضای هیئت علمی سازمان اسناد و كتابخانه ملی بودند اشاره كردم اما هیچ تغییری ایجاد نشد . حقیر همیشه دانش آموز در چند سال اخیر به علت مراجعات به سازمان اسناد، برای كارهای پژوهشی و انجام رساله كارشناسی ارشد ودكتری با ایشان آشنا شده بودم . وهمیشه صراحت لهجه و صادق بودن این بزرگوار برایم الگو بود و نصایح علمی و نوع نگاه ایشان به ایران ، نكات پژوهشی فراوانی داشت كه شوربختانه از سوی بزرگان فرهنگ كشور نادیده گرفته شد . یادم می آید سه سال پیش در گفت گویی یكساعته در نمایشگاه كتاب تهران ، استاد جعفری مذهب از موج ایجادشده برای نوشتن مقالات علمی پژوهشی انتقاد فراوانی داشتند و از اینكه پژوهشگران تاریخ و ایران شناسی ، كوشش لازم را ندارند بسیار گله مند بودند. وجالب اینكه همیشه به من توصیه می كردند دانشجوی تاریخ باید ایرانگرد هم باشد و بسیار تاكید می كردند كه یك تاریخ پژوه باید جسارت وشجاعت كافی برای طرح موضوعات پژوهشی و انجام آن را دارا باشد . افسوس ما قدر این گوهر ها را نمی دانیم و متبحریم در برگزاری بزرگداشت ها و همایش هادر پس از درگذشت آنها ، سوالی مطرح می شود كه چرا دانشگاه ها و به خصوص گروه های تاریخ و ایران شناسی كشور از پتانسیل علمی ایشان در زمان حیات، استفاده نكردند ؟
دیدار آخر با استاد اواخر اسفند ٩٥ در كتابخانه وزارت امورخارجه اتفاق افتاد ، مثل همیشه و شاداب و بذله گو بودند .
توصیه می كنم دوستان وپژوهشگران تاریخ كشور ،روزگاری اگر فرصت كردند واز مقاله نویسی های اجباری رها شدند . حتما فیلم سخنرانی ایشان در بزرگداشت دكتر خیراندیش كه در آبان ١٣٩٣ به همت پژوهشكده تاریخ اسلام برگزار شد راببینند.
يادشان گرامي باد
.
.
.
آنکه پای از سر نخوت ننهادی بر خاک
عاقبت خاک شد و خلق به دو می‌گذرند
کاشکی قیمت انفاس بدانندی خلق
تا دمی چند که ماندست غنیمت شمرند
گل بیخار میسر نشود در بستان
گل بیخار جهان مردم نیکو سیرند
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز
مرده آنست که نامش به نکویی نبرند
اميد اخوی
دانشجوی دكتری تاريخ ايران دانشگاه شيراز