میراث مکتوب – تصحیح انتقادی متنی چون شاهنامه فردوسی تنها با تسلط بر زبان و دیدگاههای عصر فردوسی امكان پذیر نیست.
شاهنامه در رابطه ای بینامتنی با اساطیر و روایتهای متون اوستایی و پهلوی است، از سوی دیگر شاهنامه متنی است به جهات گوناگون و بر اثر عوامل متعدد، آساننما و از آن جهت كه در درازای زمان به اشكال گوناگون، از جمله از زبان نقالان همواره شنیده شده و به حافظه جمعی مردم پیوسته است، فهم و دریافتِ آن اغلب بدیهی و آسان مینماید. این آساننمایی ویژگی شاهنامه است و از دشواریهای تصحیح آن.
در این نوشته با تاملی در «داستان كیومرث»، بیتی مهم از این داستان كه تاكنون به شكل دیگری خوانده و تصحیح شده است، با توجه به بنیانهای اساطیری روایت و دستنویسهای موجود مورد تصحیح قرار گرفته است.
متن کامل این مقاله نوشتۀ مهری بهفر که در شمارۀ جدید آینۀ میراث سال سيزدهم، شماره 2 (پياپی 57)، پاييز و زمستان 1394 منتشر شده است اینجا بخوانید.