میراث مکتوب – استفاده از نظریه های مختلف زبان شناسی برای تحلیل كیفیت متون ادبی، در دهه های اخیر از مقبولیت فراوانی برخوردار بوده؛ به ویژه كه با به كارگیری این امر، افق های نگرش تازه ای در نقد متون ادبی به وجود آمده است. یكی از مهم ترین حوزه های زبان شناسی، مبحث «معنی شناسی» است كه خود شامل مصادیق مختلفی است. از جمله موضوعات مهم معنی شناسی، مسئله حوزه معنایی و واژگانی است كه زبان شناسان مختلف، درباره این دو حوزه در آثار خود صحبت كرده اند. این نظریه را حتی در تصحیح متون فارسی می توان به كار گرفت. این مقاله با به كارگیری تكرار، با هم آیی معنایی، تضاد معنایی و جز این ها به بررسی دو اثر تعلیمی تصحیح شده (قابوسنامه و بوستان سعدی) از سوی مرحوم یوسفی می پردازد. باتوجه به مجال مقاله می كوشد تا با این عناصر، متن تصحیح شده را واكاود و انتخاب اصح و ادق را از غیر اصح باز نماید. باهم آیی واژگانی و معنایی در این دو اثر تعلیمی بررسی شد و دلیل انتخاب نسخه بدل به متن یا متن به نسخه بدل ها باز نموده شد.
متن کامل این مقاله را نوشتۀ عباسعلی وفایی و سید مهدی حسینی میرمحمدی که در فصلنامۀ پژوهشنامۀ ادبیات تعلیمی منتشر شده است اینجا بخوانید.