میراث مکتوب- منظومههایی روایی شعر فارسی را از یک دیدگاه میتوان به منظومههای: بزمی، حکمی، عرفانی و رزمی یا حماسی تقسیم کرد.
در میان منظومههای روایی رزمی یا حماسی، شاهنامۀ فردوسی بر چنان قلهای ایستاده است که پس از او، همه به بلندای شعر او چشم دوخته و به پیروی از او گام برداشتهاند، ولی هیچیک، از دامنههایِ کارِ او پا فراتر ننهادهاند. دستۀ بزرگی از اینان، شاعرانی هستند که موضوعات دینی شیعی را به پیروی از شاهنامه به بحر متقارب مثمن مقصور یا محذوف سرودهاند.
قدیمیترین آنها همین کتاب علینامه است از شاعری با تخلّص«ربیع»، که آن را در سال 482 ق.(حدود 50 سال پس از مرگ فردوسی) سروده است.
شمارگان ابیات کتاب اصلی علینامه 11220 بیت است که در کتاب حاضر دکتر سیّد علی موسوی گرمارودی 4234 بیت از آن را برگزیده و با مقدّمهای مفصّل و جامع و توضیحات و معنی لغات، در دسترس خواننده، نهاده است.
کتابشناسی:
به‌گزین علینامه (فارسی)
[کهن‌ترین منظومۀ شیعی فارسی]
سرایندهای متخلص به «ربیع» (سرودۀ 482 هـ . ق)
گزینش، مقدمه و شرح لغات: سید علی موسوی گرمارودی
تهران: 1390- 305 ص/ قطع وزیری
شابک: 7-033-203-600-978
میراث مکتوب: 234