میراث مکتوب- «دیوان اشعار بدر شروانی»، با تصحیح دکتر فاطمه مجیدی توسط انتشارات کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی منتشر شد.
دیوان بدر شروانی (789-845 ق) از میراث مهم برجامانده از سده 9ق و حوزه آذربایجان بزرگ است. این متن مهم دارای ارزشهای بسیاری در زمینۀ زبان، گویش، مسائل اجتماعی، تاریخی، مردم‌شناسی و … است و خوشبختانه نسخه‌ای از آن بر جای مانده که در بردارنده اشعار فراوانی از این شاعر پرگوست. در این دیوان دو غزل به زبان آذری (کنارآبی) وجود دارد که از اهمیت زبانی برخوردار است.
در این تصحیح از دو نسخه بهره گرفته شده که نخستین در کتابخانۀ ابوریحان بیرونی تاشکند شمارۀ 132 موجود است و دیگری در سال 1985م در مسکو از روی آن کتابت شده و ترتیب چینش اشعار و درج عناوین آنها نیز بر پایۀ همان صورت ثبت شده در نسخۀ تاشکند مد نظر قرار گرفته است.
مصحح در انتهای متن تعلیقات مفید و ارزنده‌ای را ارائه کرده که به کشف مقصود شاعر کمک شایانی می‌کند. پس از تعلیقات نیز نمایه‌های علمی و چند‌گانه‌ای استخراج شده که برای تحقیق و پژوهش به ویژه در حوزه زبان‌شناسی و لغات بسیار مفید است.
بدرِ شِروانی، شاعر قرن نهم و ملک الشعرای شروانشاهان (انقراض: ۹۴۵) بود. اغلب تذکره‌نویسان نیز، به نقل از دولتشاه سمرقندی، بدر را مردی خوشگوی، نادره‌جوی و سرآمد شعرای شروان و مضافات آن دانسته و به مشاعره و معارضه او با مولانا محمد کاتبی، اشاره کرده‌اند.
دیوان بدر شروانی پیش‌تر به اهتمام ابوالفضل هاشم اوغلی رحیموف، ایران‌شناس جمهوری آذربایجان، از روی یگانه نسخۀ خطی آن در کتابخانۀ مؤسسۀ خاورشناسی ابوریحان بیرونی وابسته به فرهنگستان علوم ازبکستان، در ۱۳۶۴ش/۱۹۸۵م در مسکو چاپ و منتشر شده است.
این دیوان شامل ۸۲۴ قطعه شعر در قالب‌های قصیده، غزل، مثنوی، قطعه، رباعی، مسمّط، ترجیع بند و موضوعاتی از قبیل مرثیه، هزل و مطایبه، مادّه تاریخ، معمّا، خبیثه گویی، هجو و طنز، مجموعاً ۱۲ هزار و 473 بیت است.
دیوان بدر شروانی به تازگی مجددا توسط خانم دکتر فاطمه مجیدی تصحیح و در قطع وزیری و در 1125 صفحه توسط انتشارات کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی منتشر شده است.