میراث مکتوب – گویش قدیم شیراز دنبالۀ مستقیم گونه‌ای از فارسی میانه است که در فارس رواج داشته و در مراحل بعدی تحول خود با فارسی دری آمیخته و سرانجام در اواخر قرن دهم هجری به فراموشی گراییده است.
از جمله نمونه‌های بازمانده از این گویش پنج بیت در کتاب نسیم‌الربّیع ترجمۀ ربیع‌الابرار زمخشری (ترجمه پیش از ۷۸۱ هجری) و بیتی در تاریخ وصّاف است. از پنج بیت مضبوط در نسیم‌الربّیع یک بیت از مثلثات سعدی و دو بیت از روزبهان بقلی است. در این مقاله به بررسی زبانی این نمونه‌ها پرداخته شده است.
از جمله نمونه‌های بازمانده از این گویش پنج بیت در کتاب نسیم‌الربّیع ترجمۀ ربیع‌الابرار زمخشری (ترجمه پیش از ۷۸۱ هجری) و بیتی در تاریخ وصّاف است. از پنج بیت مضبوط در نسیم‌الربّیع یک بیت از مثلثات سعدی و دو بیت از روزبهان بقلی است. در این مقاله به بررسی زبانی این نمونه‌ها پرداخته شده است.
برای مطالعه متن کامل مقاله «اشعار شیرازی دو کتاب نسیم الربیع و تاریخ وصاف» نوشته پژمان فیروزبخش که در مجله زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (دورۀ جدید، شمارۀ دوم، پیاپی ۲، خرداد ۱۳۹۲) منتشر شده است بر روی فایل زیر کلیک کنید.