چه پیوندگاهی میان شور عاشقی شاعران و عارفان وارسته‌ای چون شمس، مولانا، سعدی، حافظ … و حضرت پیامبر وجود دارد که ادبیات فارسی و شعر ایرانی را این‌چنین مملو از اشعار دینی در مدح و ستایش پیامبر کرده است؟