آیین بزرگداشت ابوعبدالله رودکی ملقب به پدر شعر فارسی در سالن فارابی دانشکده زبان و تاریخ جغرافی دانشگاه آنکارا برگزار شد.

محمد دهقانی: با توجه به فصاحت، بلاغت، شوریدگی و پختگی‌ای که در شعر رودکی و شاعران هم عصر او در قرن سوم هجری وجود دارد، نمی‌توان پذیرفت این روند بدون هیچ پشتوانه‌ای اتفاق افتاده است.

هنر بزرگ فردوسی این بود که به یاری زبان فارسی و با احیای هویت و حافظۀ جمعی ما را ما کرد یا ما را ما نگاه داشت.

رودکی با سروده هایش شاعران و نویسندگان بسیاری را به ستایش وا داشته است تا جایی که نامش فراوان در شعر دیگران ذکر شده و بار‌ها ابیاتش تضمین شده است.

با اینکه از درگذشت رودکی بیش از هزار سال می‌گذرد، شعر او طراوت و شادابی اش را از دست نداده و هنوز هم گل سر سبد محافل و نقل مجالس علاقه‌مندان ادب است.

رودکی اولین شاعر فارسی‌زبان نبود، از این‌ حیث به او پدر شعر فارسی می‌گوییم که مشهورترین شاعر یا به ‌عبارت ‌دیگر نخستین شاعر مشهور آن دوره است که شعرهایی از او باقی‌ مانده است.

فاطمه نیروی آغمیونی: پند و معرفت و نیز تغزل و عشق و شور و امید به زندگی، مضمون‌های اصلی اشعار رودکی است.

شامگاه یکم دی ماه 1402 در ویژه برنامه بزرگداشت مقام رودکی با نام «استاد شاعران» به همت گروه بین‌المللی هندیران به صورت مجازی برگزار شد.

رضا اسماعیلی: بی هیچ تردیدی، غزلیات رودکی از نمونه‌های فاخر و ارجمند غزل فارسی است، و عنصری بلخی در ستایش وی گفته است «غزل رودکی‌وار نیکو بُود/ غزل‌های من رودکی‌وار نیست».

طبیعی است که بهار در رفتارشناسی فرهنگی ایرانیان به گستردگی خود را نشان داده است و سازۀ فرهنگی ادبیات، رویکرد انسان را در همنفسی با بهار در شعر شاعران به میراث گذاشته است.