قصه، حکایت و داستان اگرچه در آثار نخستین پدیدآورندگان شعر تعلیمی صوفیانه چون سنایی و عطار صرفاً برای تأکید سخنان آنان در پرداختن به مقوله‌های گوناگون بود، اما رفته‌رفته کار بدان جا کشید که قصه‌ها تبدیل شدند به مدخل و دریچه‌ای برای ورود به مباحث گوناگون تصوف، چنانکه در مثنوی مولانا جلال‌الدین به خوبی مشهود است