بیست‌ونهمین‌ رویداد بین‌المللی یادروز حافظ (در مهرماه سال ۱۴۰۴)، با موضوع «سیمای جهانی حافظ» برگزار خواهد شد و پژوهشگران می‌توانند مقالات خود را تا نیمه‌ شهریور ۱۴۰۴، به مرکز حافظ‌شناسی ارائه کنند.

این کتاب در سال 1787 میلادی (1166 شمسی) در لندن توسط انتشارات T. Cadell منتشر شده است.

از نظر حافظ خوش‌باشی‌های بیخودی، گریز از واقعیت‌ها و تن سپردن به هیجانات برای ندیدن مشکلات و فراموشی، همان‌قدر خودبینانه و بیمارگونه و نافرجامند که گرایش‌های ریاضت‌گونه‌ تارک دنیایی!

تصحیح انتقادی حافظ خانلری، اثری است که با تکیه بر نسخه‌ای کهن و روش علمی، میراث ادبی ایران را غنا بخشید.

محمود اکرامی‌فر شاعر و منتقد ادبی، شعر طنزی با عنوان «دورهمی من و حافظ و نظامی»‌ سروده است.

برای حافظ، رمضان و متعلقاتش سفری است از خامی به پختگی، از دوری به وصال و از غفلت به بیداری. این دیدگاه پیامی جاودانه برای انسان مدرن نیز به ارمغان آورده است: این‌که حقیقت معنویت در دل و عشق نهفته است، نه در ظاهر و صورت.

شمس لنگرودی بر اساس کتاب «درک من از درک حافظ و زییایی‌شناسی او»، تصحیحی از «دیوان اشعار حافظ» را در سال ۱۴۰۳ در نشر نگاه منتشر کرده است.

بلندترین شب سال نزدیک است، شب آغاز فصل زمستان، که ایرانیان از دیرباز آن را به جشن و شادی می‌گذرانده‌اند. این سال‌ها تقریباً در زبان عموم ایرانیان «شب یلدا» از ...

بهاره افتخاری: حافظ با الهام از خواجوی کرمانی، مضامین و سبک او را به اوج زیبایی و ماندگاری رسانده است.

رضا فرخفال در «قصه گیسوی یار» زمان را در شعر حافظ، ورای توالی ارسطویی «آغاز، میانه، انجام» می‌یابد. او شرحی به دست می‌دهد از رفتار باژگونه حافظ با زمان در بیتی به طور اخص و در دیوان به طور اعم.