آفاق عاطفی مولانا جلال‌الدین به گستردگی ازل تا ابد، و اقالیم اندیشه او به فراخای هستی است و امور جزئی و میان‌دست در شعرش کمترین انعکاسی ندارد.

اگر مولانا را از منظر اندیشه‌های متعالی و جهان شمول و انسان نوازش دیدار کنیم، او را متعلّق به انسان و جهان در هر زمان و مکان خواهیم یافت.

سومین نشست بلاغ با موضوع «تأثیر قرآن بر آثار مولوی» به مناسبت بزرگداشتِ مفسر قرآن آیت‌الله سید محمد حسین طباطبایی و روز کتاب، کتابخوانی و کتابدار، برگزار شد.

فاطمه نیروی آغمیونی گفت: نخستین هدف، اعتلای معنوی انسان‌هاست؛ چنانکه خود شاعر مثنوی را نردبان معراج حقایق می‌داند.

سفیر تاجیکستان، مولانا را پیوندی میان فارسی‌زبانان دانست و گفت: میراث مولانا با گذشت زمان از محدوده یک ملت یا کشور بیرون آمده و میراث معنوی برای رستگاری و آزادگی و رهایی از مشکلات دنیای فانی است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی گفت: از منظر مولانا، عشق است که باعث می‌شود انسان به‌سوی آن حقیقت متعالی سوق و برتری و ارتقا پیدا کند و به آن نزدیک شود.

سفیر ایران در قزاقستان در مراسمی به مناسبت بزرگداشت سالروز  مولانا جلال‌الدین محمد بلخی در دانشگاه ملی اوراسیا: علاقه مردم به اشعار مولانا بخاطر مالامال بودن از اندیشه‌های دینی، عرفانی، خودشناسی و خداشناسی است.

استاد دانشگاه شهید بهشتی گفت: هیچ اثری غیر از قرآن در مثنوی حضور جدی ندارد و روح یا شکل اثر دیگری را جز قرآن در مثنوی نخواهید یافت.

مریم رجبی‌نیا گفت: مولانا در غزلیات شمس که اثری ناآگاهانه و برآمده از جان و دل اوست و در حالت بی‌خودی سروده شده است، به‌وفور از صنعت تمثیل استفاده کرده است.

محمّدبن علی‌بن مَلِک‌داد، درویش بی‌نام و نشانی بود که در بامداد روز شنبه بیست و ششم جمادی‌الاخری سال ۶۴۲ق به قونیه آمد و مولانا جلال‌الدّین محمّد بلخی را، مجذوب خود ساخت.