در شعر فارسی، بهار جلوه خاصی دارد و به این نوع ادبی طراوت و شادابی بی نظیری بخشیده است، و اغلب شاعران فارسی به نوعی در دل آثار خودشان بهاریه‌هایی دارند.

جوانمردى از قدیم با تصوف آمیخته شده بود، و در ضمن آداب معاملات صوفیان، از ادب جوانمردى و فتوت نیز بحث می‌شد. جوانان ایران از عهدى بس قدیم تا قبل از مشروطه، با این اصول تربیت می‌شدند.