شماره هفتم و هشتم این فصلنامه با سرمقاله محمد دهقانی درباره «کتابخانه مینوی» آغاز می‌شود و با یادداشتی از موسی اسوار با عنوان «مری‌نوریس» و «همتاهای ایرانی‌اش» در بخش بازتاب ادامه پیدا می‌کند.

محمد دهقانی: با توجه به فصاحت، بلاغت، شوریدگی و پختگی‌ای که در شعر رودکی و شاعران هم عصر او در قرن سوم هجری وجود دارد، نمی‌توان پذیرفت این روند بدون هیچ پشتوانه‌ای اتفاق افتاده است.

ناسیونالیسم رمانتیک است که می‌خواهد براساس ایده‌های خودش و آنچه خود درست می‌داند، تاریخ را بازآفرینی کند. به‌همین‌دلیل می‌پسندد که تاریخ ایران، تاریخ مستمر مداومی باشد همراه با این آگاهی تاریخی که ما ایرانی هستیم و باید در برابر اعراب بایستیم.

هنر بزرگ فردوسی این بود که به یاری زبان فارسی و با احیای هویت و حافظۀ جمعی ما را ما کرد یا ما را ما نگاه داشت.

مراسم بزرگداشت محمدعلی اسلامی ندوشن، نویسنده و چهره‌ فرهنگی در دومین سال نبودنش، روز چهارشنبه پنجم اردیبهشت در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

رودکی اولین شاعر فارسی‌زبان نبود، از این‌ حیث به او پدر شعر فارسی می‌گوییم که مشهورترین شاعر یا به ‌عبارت ‌دیگر نخستین شاعر مشهور آن دوره است که شعرهایی از او باقی‌ مانده است.

ابوریحان بیرونی، ریاضی‌دان، منجم، فیلسوف، جغرافی‌دان، داروشناس، کانی‌شناس، دین‌شناس و سیاح ایرانی، در سال ۳۵۲ خورشیدی در خوارزم متولد شد.

نشست بررسی کتاب «آینده در گذشته ایران، نظام‌الملک در آینه تاریخ» با حضور تنی چند از متخصصان حوزه تاریخ برگزار شد.

نشست نقد و بررسی کتاب «آینده در گذشتۀ ایران» تألیف نگین یاوری که با ترجمۀ محمد دهقانی از سوی نشر تاریخ ایران منتشر شده است، در قالب عصر شنبه‌های مجله بخارا برگزار می‌شود.

محمد دهقانی در گفت‌وگویی به برخی پرسش‌ها دربارۀ چرایی و چگونگی اهمیت سعدی در تاریخ ادبیات و فکر ایران پاسخ داده است.